www.cegielnia.fora.pl

cegla

[link widoczny dla zalogowanych]

dzięki ..........ośmielę się użyć słowa"przyjacielowi" możemy obejrzeć pps o Janie Pawle II

zapraszam do oglądania

i odwieczne pytanie kobiet.....

[link widoczny dla zalogowanych]

popatrzcie

tessa

Od siebie też trochę dorzucę.
Kilka swych wierszy o nim wrzucę.

Jan Paweł Wielki

Miejsce miłe Panu – Wadowice.
Tam ukazał swego sługi lice
I wiódł poprzez różne ścieżki, dróżki
Nieraz obolałe jego nóżki

Choć Wadowice otwarły oczy,
To jednak w inny punkt jeszcze zboczy.
Ten punkt ma swoje miano – to Kraków.
Oj! Historyczne poletko żaków.

Mimo ścielącej drogi cierniowej,
Poddaje się opatrzności nowej.
Jak roślinka wznosi się ku górze
I otwiera wszystkie wrota w murze.

Na Tronie Piotrowym się zatrzymał.
I każdej sposobności się imał,
By zasiać miłosierdzie pośród stad,
Ale od nieprzyjacielskich kul padł.

Wszystko przebaczył i dalej bieżył ,
Gdyż w pojednanie owieczek wierzył.
Z miłością dźwigał wymiar duchowy.
Heroizm wciąż na straży – gotowy.

Aż w końcu niemoc go otoczyła.
Huśtawka zdrowotna wystąpiła.
Zamilkło słowo – czynem przemawiał.
Do otwarcia drzwi Panu – namawiał.

Otok marnieje, jednak duch ten sam.
Wyraz miłości i wierności tam.
Przeżywając ogród oliwny dał
Plan ostatniej drogi. Zaiste miał.

Pragnął zjednoczenia. I zjednoczył
W modlitwie wszech religii, gdy kroczył
Niebiańską ścieżką do Pana swego.
Nie zatrzymały łzy stada jego.

Wielki podróżnik. Nadziei pielgrzym.
Nie utrzymał go w swych objęciach Rzym.
A Watykan otworem każdemu.
Za tę zmienność kłaniamy się jemu.

Żal, smutek, zaduma – pozostały.
Twe słowa – nośnik wartości dały:
Toć bagaż przemyśleń, pokarm ducha
Oraz wielka skarbnica dla ucha.

Pokłon Ci składamy prawdy sługo,
Bo umacniałeś, wspierałeś długo.
Zobaczyły pięknej miłości kwiat:
Wadowice – Kraków – Rzym – cały świat!

Choć słońce przygasło

Mimo, że słońce przygasło,
To promienia rozsypane
Wzniecają na nowo światłość:
W sercach owieczek stada jego.

Szkarłatna księga

Jakież cudne te ostatnie chwile.
U stóp owczarni byłeś na sile,
Nie patrząc kto i z jakiego stanu,
Wskazać pełne oddanie się Panu.
To za przyczyną księgi otwartej
I ducha wietrznego – mocą zwartej.

Gdy księgę usposobiono pewnie
Na mieszkanie w cyprysowym drewnie,
To specyficzny wiatr ci się kłaniał
I pojedynczo kartki odsłaniał,
By żadna modlitwa nie umknęła.
A w wieczność etapy życia wzięła.

Te kartkowanie dobiegło końca
Przez sumiennego, wietrznego gońca.
Potem tak zamknął księgę szkarłatną,
Że z nagłówka odczytania zdatną.
Już do finału uroczystości:
Bezruch – wewnętrzna harmonia gości.

Tu zobaczymy jaką władzę miał,
Gdy na tronie Piotra stał.

Pierścień rybaka

Szerokim morzem cały świat,
A ewangelia – życia kwiat.
Sieć zbawienia w morze życia
Źródłem tronu Piotra przybycia.

Ów Piotr opoką Kościoła
I dzierżąc prym w stadzie – zdoła
Łowić lud z morza ciemności
Na wierzch ziemi życia sytości.

Jarzmo wzięte na ramiona
Radością. – Dusza zbawiona
Zbłąkanych istot nie zboczy,
Bo pierścień rybaka jednoczy.

tessa

Niech i ta piosenka o nim popłynie
I do Waszego serduszka zawinie Smile

Magda Aniol - Lolek - [link widoczny dla zalogowanych]

faxes

Cudowny wiersz Tessa Smile

Przypomina mi tego Wielkiego Cudownego Człowieka. Tego, Ktory byl jest i bedzie najwspanialszym Czlowiekiem i Papiezem. W naszych sercach i umysłach.

Pozdrawiam! Wink