www.cegielnia.fora.pl

cegla

[link widoczny dla zalogowanych]

cegla

Duch zazdrośnik do mnie przyszedł
Przerwał mi w sypialni ciszę
Gdy w uścisku sennym byłam
Wzrokiem przeszył
Ja się wiłam
Bo przeraził mnie jak nikt
W moim gardle utkwił ryk
Ryk lub ryczek nie wiem sama
Może pisk i niczym dama
Wystraszona myk pod puch
A w sypialni mojej ruch
Strażnik snu od mej obrączki
Zaczął ściskać moje rączki
I obudził ze snu złego
Mam strażnika gotowego
Przez mą głowę
Myśl przebiegła
A myślałam
Że on z piekła
Na ramieniu straży swej
Swoją głowę
Złożyć chciej
I na gościa zazdrośnika
Czekaj dalej
Gdy sen bryka

8.12.2011r

Ma fantazja znów szaleje
Miast poważnieć ja się śmieję
Inspiracją wiersze Wasze
No i rośnie forum nasze

in_coqnito

Niechaj rośnie, się rozrasta,
jak po drożdżach micha ciasta.

A że śmiejesz się, Cegiełko,
to oznaka tylko zdrowia
i radości, co niech kipi
I nic to, że noga skrzypi,
że łeb pęka, cierpnie kark.

A strażnika Twego snu,
tego co obrączką błyska
pilnuj mocno, czasem lub
a czasem nawet wyściskaj Smile

cegla

Zaspana miłość

Na brzegu łóżka
Usiadła ona
W oczętach łezki
I wystraszona
Co ci dolega moja nieśmiała
Czy jesteś chora
Czy nie dospałaś
A może serce
Twoje złamane
Obetrzyj łezki
Popatrz na ranek
No i do pracy
Maleńka ma
Jesteś MIŁOŚCIĄ
Co szczęście da
Raz się przeciągnij
Sen co zasmucił
Wywal na śmieci
On nie powróci

15.12.2011r

cegla

MRÓWKA –KRYTYKÓWKA

Co artysta chce powiedzieć
Zapytano kiedyś mrówkę
Wszak krytykiem sztuki była
Wiedzy miała pełną główkę

Mrówka jednak nie wiedziała
Sama była w wielkim szoku
Bo z płócienka na wystawie
Mnóstwo linii wyszło z mroku

Jeśli z mroku mrok miał w duszy
Linie dodał by pokruszyć
Wiedzę mrówki tej od sztuki
Głowa mrówki chce dziś utyć

Jak się zmierzyć dziś z abstrakcją
Kompozycją i odczuciem
Choć faktura Cię rajcuje
Mrówka chce najdalej uciec

Odpowiedzi nie zna wcale
Bo zgubiła serce swe
W realizmie je zgubiła
W domach drzewach zgadnij gdzie ?

15.12.2011r

zjawa

cegla

Zjawa zjawiła się pod mym tworem
Pyta się gestem
Co jest mym molem
Może to sen a może jawa
Gdy obudzona
Na bary spada
Łezki wyciska, smutek maluje
Chce mnie pocieszyć?
Żabę rysuje
Co w księcia z bajki
Wnet się zamieni
Szczęście miłosne
Iskrzy się mieni

Zjawo kochana
Na łóżku siadła
Miłość
Co w sen zimowy zapadła
Ty chcesz ją budzić
Obudź już czas
Bo zaraz święta
Niech będzie w nas

cegla

Przy jednym życia stole

Stół rośnie
Tak jak rodzina
Coraz więcej nakryć
Potrawy wciąż takie same
Smaki dzieciństwa
Kolorowa choinka
Cieszy jak kiedyś
Pod nią podarunki
W tle Preisnera
„Kolęda dla nieobecnych”
Kiedyś o nas
Dzisiaj
Stół rośnie
Rośnie

Rośnie

26.12.2011r

cegla

Spakowane łzy
Spakowane żale
Spakowany roczek
Mam wymieniać dalej
Spakowany humor
Spakowany cień
Spakowany koniak
Wyliczankę zmień
Rozpakuję zaraz
Rozpakuję potem
Rozpakuję szczęście
Niczym dłoni dotyk
Uwierzyć mi przyjdzie
Przyjdzie mi uwierzyć
Z pakowanym życiem
Nie łatwo się zmierzyć

2.01.2012r

cegla

Kiedy dusza słowa pisze
Czujesz spokój
Czujesz ciszę
Choć sam nie wiesz
Co „naskrobie”
Gdy przeczytasz
To się dowiesz
Kiedy dusza
Do pomocy
Bierze rozum czasem w nocy
Ty nie wyłgasz się stwierdzeniem
To nie ja
To moje brzemię
Które boli, pokutuje
Nie da szczęścia
Namaluje
Wszystko to co w tobie drzemie
A literki są wrażeniem
Jak odbierasz
Sam napiszesz
Lub w zaklętą zmienisz ciszę!

3.01.2012r