www.cegielnia.fora.pl

Arkadia

.......
Chcę , by w wierszu
krople rosy lśniły ,
chcę by słowa tego wiersza
w rosę się zmieniły.
chcę , by zapach polnych kwiatów
miały moje słowa,
zapach ten , rosę i słowa
wam chcę podarować .

Arkadia

Kłótnia.

Jak kartka papieru ,przedarta na dwoje,
ty i ja- osobno,choć w jednym pokoju...
Podzieleni ,jak szybą,
gniewu grubą ścianą,tu ja ,a tam ty...
Co się stało?

Arkadia

Co lubię?

Lubię zimę
gdy mrozi i gdy śniegiem poprószy,
w ten śnieg idę na spacer,otulona po uszy,
płatki lecą i szemrzą swą śniegową piosenkę
gdy idziemy ,kochany , pod rękę.

Lubię wiosnę
gdy zapach świeżych pączków na drzewach,
mąci w głowach i ptaki powracają , by śpiewać,
młoda trawa zaszumi swą zieloną piosenkę
gdy idziemy , kochany , pod rękę.

Lubię lato
gdy słowik serenady swe śpiewa
a wieczorem maciejka swym zapachem omdlewa,
przekazuje nam miłość , tą pachnącą piosenkę
gdy idziemy , kochany , pod rękę.

Lubię jesień
gdy drzewa uginają gałęzie
pod kolorem i smakiem jędrniejących owoców,
kiedy liście wirują kolorowa piosenkę
gdy idziemy , kochany , pod rękę.....

Arkadia

Wczoraj przeczytałam w jednej książce bardzo mądrą myśl:
"...Niezależność jest jak nowy but na wysokim obcasie.
Kroczysz chwiejnie naprzód z nadzieją, z kruchą nadzieją, że się nie potkniesz i nie upadniesz na twarz. Ale z czasem ta niezależność zaczyna cię uwierać.
I potykasz się,no i w końcu jednak padasz na twarz,a nowy but i tak cię uwiera...
Najlepsze jest to, że wystarczy zrzucić buty i boso pobiec przez życie ... """

Ale mądrość przychodzi z wiekiem , jak to wszyscy wiemy .....?

Arkadia

Kocham róże, wszystkie ,te piękne i oszałamiające kolorami i te polne ,ale mocno pachnące...i kolące!

Dziwny mrożny dzień.

Świat , mrozem pobielony ,
białą mgła owinięty,
wyczarował w ogrodzie
cuda niepojęte
dziw nad dziwy ,
śnieżne róże
jak prawdziwe...

Jeszcze wczoraj , zaschnięte ,
pączki nie rozwinięte
jesienią ,
dziś się pysznią w swej krasie
białej sukni atłasie
mrożny welon ubrały ,
a on dodał im chwały
więc królują jak żywe
zimą - róże
prawdziwe,
śniegiem , mrozem pachnące....

Arkadia

....

Wije , wije się przez życie
Jak wstążeczka , jak niteczka,
na początku - urodziny ,
na końcu - śmierć mieszka..

Wije , wije się przez życie,
zapętlona , powiązana,
na początku - młodość,
w końcu - starość mieszka...

Wije , wije się przez życie,
pełna dziur i stert kamieni,
na początku - pełni życia ,
na końcu - zmęczeni...

Wędrujemy swoją ścieżką,
przeżywając lata swoje,
wychowując nasze dzieci
ty i ja - nas dwoje ...

Arkadia

Anioł-blues..

W moich oczach
Gdy zamknę powieki
Tańczą barwy
Jak tęcza na niebie.
W mojej głowie
Rytm bluesa się plącze
I układa słowa
W rymy
O jakich nikt nie wie...

Anioł Stróż
Co mnie chroni od lat
Kocha bluesa
Tak samo jak ja.
Chcę odpłynąć
Razem z bluesem i Aniołem
Gdzieś daleko stąd...
Ale trzyma mnie
Twa miłość,
Dzieci i nasz dom...
Więc zostanę
Kołysana przez melodii czar,
Dam im obu wolność słowa
I od siebie - dar- swobodę...
Patrz !!
Pobiegli razem już
Ścieżką pośród wzgórz
Blues i Anioł Stróż
Anioł Stróż i blues.....

Arkadia

Mróz.

Namalował na szybie
biały świat.Czarodziejsko
wyczarował paprocie lekkie
jak koronki koniakowskie,
trawy ostre jak języki
śnieżnych smoków
w elfim królestwie
zatrzymanego czasu....

Arkadia

Nocą podejrzane...

Nocą mróz
okna na biało zagruntował,
ostrym rylcem lodu
namalował grafikę.
Jej czysta biel
aż przechodzi w błękit.
Rankiem
w słońcu lśni
spływa łzą rosy
płacząc za znikającym pięknem.

Arkadia

Co będzie?

Deszcz , ulewa, wiatr,
Szare domy , szare ulice,
Z jego kropel smutek się sączy
I otacza idących chodnikiem...

Gdzie podziała się radość i śmiech?
Śpiewy ptaków i słońca promienie?
Co przygniata tym ludziom grzbiet
Jakby nieśli na nim ciężkie brzemię?....

Wielka troska o życie i byt
Swej rodziny,przyjaciół i dzieci...
Co się stanie gdy przyjdzie kryzys?
To dziś boli smutnego człowieka.