www.cegielnia.fora.pl

Majka

Zawodzenie w szczelinach
Rozpadającego się ja
Dusza przeciskająca się
Dziurką od klucza do siebie
Ostatnia mieszkanka
Pustej lśniącej skorupy
Nazywanej człowiekiem

Majka

Przenieśmy słowa na drugą stronę
bardziej niebieską
Drogę na wprost

By nasycić je barwą krwi
wybielić śniegiem
rozjarzyć dobrocią
By miłości głosem róż wolały
A łkały kropli szelestem

Nieustanne dudnienie wyrazów
O dachy myśli uśpionych
Marszem kropek
Bez przeznaczenia
Ślepe uliczki twarzy

Usłane tysiącem stron
Konstrukcji niepamięci

zjawa

Czasami duszy ludzkiej potrzeba
szalonych wichrów
grzmotów i burz

Czasami...
ciszy i ciszy bez końca ...
Czasami...
kilka ciepłych ,
ciepłych słów.............