www.cegielnia.fora.pl

Oxana

znowu wiosna

czas strącił już tyle kwiatów
a nowe ciągle rosną
znów przyleciały bociany
jak kiedyś pachnie wiosną

zabłąkane spojrzenia
gdzieś w obłokach zawisły
a ptaki między nami
przefruwają za nisko

widziano już rój motyli
i trawy skąpane deszczem
mądrość jak czapla brodzi
w wodzie życia by jeszcze

los wyznaczył spotkanie
na zielonej świetlistej ziemi
niepewni wołamy siebie
odwiecznym ludzkim pragnieniem

Oxana

niezbędnik

może to wariactwo
że piszę
tak samo szalone
jak kazać drzewu latać
ale bez tego
jestem bezbarwna

przecież każdy wiersz
przemawia życiem
tłoczące się słowa
słodkim tykaniem
rozpalają palce
pióro czuje wiatr

a on już wie
dokąd wieje

[

tessa

Oxano rzeczywiście byłoby bazbarwnie,
Gdybyśmy nie przelewali na papier
O uczuciach, jakie nas otaczają.
Niech potomni wiedzę o tym mają.
Niech wiedzą, że miłość
To najpiękniejszy skarb serca.

Oxana

W zakochaniu

Zakochałam się w zielonej ziemi
w źdźbłach trawy w koliach z rosą
i w twoim figlarnym spojrzeniu
śledzącym mnie, jak idę boso.

Zakochałam się w lekkim drżeniu
delikatnego twojego dotyku
w chwili, gdy gładzisz włosy,
jakby siadały na nich motyle.

Zakochałam się w starych drzewach,
co dobrą wróżbą szumią,
w słońcu dającym życie,
w tym, że pięknie kochać umiesz.

Zakochałam się w znojnym upale,
kiedy żar gasisz chłodem ust
o zwykłym smaku soli ziemi
i niedopowiedzianych jeszcze słów.

Aśka

zakochałam się....w Twym wierszu Smile

Oxana

pointa

chcę darować tobie wiersze
te liryczne nie o róży
gdy pierzasty liść akacji
za zieloną wróżbę służy

w maju niebo niemal święte
jak błękitne boskie lustro
w oczach twoich jego odprysk
rozniebieszcza moją pustkę.

i gdziekolwiek teraz pójdziesz
będę ja w te wiersze wklęta
jestem twoim drugim cieniem
a to właśnie jest pointa

Oxana

w rozłące

morski wiatr
o smaku soli
był twoimi ustami na twarzy
śpiewakiem fal
twórcą marzeń

to znów
rozwianych włosów
wyrafinowaną pieszczotą
jak uśmiech twój
jak dotyk

skroploną morską bryzą
pojawiał się
i cofał z powrotem
dręcząc myśli
nieutuloną tęsknotą

Oxana

Znikaj smutku

Szklą się tobie oczy,
więc proszę, nie patrz tak
smutek jest podwójny,
ale to szczęścia znak.

Nie da się być razem,
zbyt krótki jest nasz czas,
każda wspólna chwila
zamieszkuje w nas.

Nie martw się na zapas,
ważne tu i teraz,
z naszych krótkich spotkań
wiele się uzbiera.

Każdy dotyk dłoni,
słowo, czy niemy gest,
pozostaje we mnie,
w tobie także jest.

Nie napiszę jednak
wesołego wiersza,
kiedy w twoich myślach
smutek gości wielki.

Kreślę proste słowa,
liryka poszła w kąt,
przytul mnie natychmiast,
i ucieknijmy stąd.

Aśka

Hmm...

zdzisław

"... i gdziekolwiek teraz pójdziesz
będę ja w te wiersze wklęta
jestem twoim drugim cieniem
a to właśnie jest pointa".