www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Nocny stukot kół

Odkąd wyjechał, bliskie jest odleglejsze,
w rytm kół pociągu uderza serce.
Skazani na długie rozstanie,
w odmiennych światach
ona na niego, on czeka na nią.

Spóźniony pasażer i upragniona
mają za rzadko siebie w ramionach.
Jak to kobieta i mężczyźna
mają swoje wejścia i wyjścia,
każde z nich gra życiowe role,
raz szczęśliwe, to bardzo bolą.

On drzemie w pociągu, marząc co będzie,
jej myśl podąża za nim w napięciu,
czy nadal jest jego, choć tyle innych,
a nocny pociąg sunie po szynach.
Więc czeka, wszak czekać wypada.
Tu on, tam ona znana ballada.
Czas zastygł, gdy jak Julia z Werony
wypatruje Romea pod swoim balkonem.
I, patrząc z oddali na martwe perony
wierność wysyła pustym torem.

Oxana

Przeznaczenie znajdzie drogę

Istnieją zjawiska,
których nie pojmiemy,
nikt nie będzie szczęśliwy
nie osiągając celu.

Podróżując donikąd
targamy bagaże
na małych stacyjkach
"Szarość" i "Przypadek".

Nie umknę przeznaczeniu
chcąc ominąć ciebie,
na zdeptanych drogach
rozkwitły orchidee.

W burym dymie jak w szalu
siądziemy na ławce
nikt stąd nie odjedzie,
gdzieś zapałka trzaśnie

i iskry pobiegną
aż po płomień nocy,
przepowiednia w wierszach
o śnie nieskończonym.

Oxana

Druga w nocy jesienią

Pomyśl o mnie przed świtem,
lecz nie wyciągaj dłoni
tam pustka,
mary tylko gonisz.
Z pajęczych nici motam
nieślubny welon
na zimne noce,
groteskowe wesele.

Posłuchaj, jak oziębła jesień
fałszuje na skrzypkach,
rdza skrycie zżera purpurę,
nocny granat łzami
wlewa w oczy świetlistość,

czy słyszysz
jak więdną liście?

Oxana

wieczorny odpływ

ten wieczór należy do mnie...

płynę myślami w błękitnym szlafroku
jak żagle na wyciągniętych stopach
śmieszne białe skarpetki frotte

starty makijaż maska zdjęta
przy uszach kolczyki wesoło nie brzęczą
loki nareszcie jak chcą się kręcą

w kielichu wino jak czerwona latarnia
pachnąca świeca z nutą orientalną
słowa kapią w wiersz banalnie

w ciszy uśmiecham się wewnętrznie
północ w pelerynie na wpół sennej
wita się z nieznanym dniem.

Oxana

Też będziesz czekać

Odwiedzaj starszych ludzi
dziadków, rodziców, ciocie ,wujków,
oni czekają na te wizyty
martwią, gdy nie pamiętasz.

Niezbędna jest twoja obecność,
łączy ze sobą pokolenia,
wskazuje ścieżką,
którą przebędziesz
za lat kilkadziesiąt,
kilkanaście,
kilka,

gdy ich już nie będzie...

Aśka

Słuszne słowa Oxana.

Oxana

poza ludźmi

Przestała ufać ludziom?

czasem w człowieku
w niedostępnych myślach
tkwi bolesny krajobraz

rano przypadkiem
widziałam w parku smutną kobietę
która mimo deszczu
rozmawiała z drzewami

oglądnęłam się kilka razy
nim pojęłam
jak straszna może być samotność

Oxana

[wiersz zamknięty w gruby nawias]

po tak zwanych przejściach
serce prawie martwe
bije mechanicznie
jak zegar kwadranse

zamknięty fortepian
ogłuchła poezja
zraniona pianistka
z duszą nieobecną

tuż za jej plecami
rozbrzmiewa symfonia
w milczącym pokoju
marzenia w agonii

ze smutną wieścią
jej anioł przybywa
wiersze o miłości
podcięły sobie żyły

Oxana

Odtrutka

Z dzieła poznaje się człowieka ( przysłowie)

Hołubię swoje wiersze,
chwaląc życie prawdziwe,
czasem pomiędzy wersy
wciskam niemoc, bezsiłę.

I choć z nostalgii tworzę,
co drąży owoc ciała,
jak wąż zrzucając skórę
na nowo się odradzam.

Ukrywam w nich uczucia
biegnące słono twarzą,
wertując kadry z życia
jak w kronice wydarzeń.

Oxana

Miałeś…

Wieczorne niebo
rozpostarte nad miastem,
panoramiczny brudnoszary obraz
płynął z wolna, zmieniał się
w skłębione, bezkształtne plamy.

Miałeś przyjść...
Czarna mgła zakryła sny,
za chmurami księżycowy sierp
jak srebrzysta blizna,

Dołączę do światła gwiazd.