www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Niespodzianie

Nie szukałam uczuć, one przyszły nagle,
szczęście zawsze znajdzie uchyloną bramę.
Twoje usta ledwie dotknęły moje,
dłonie się spotkały, nie chciały być same.

I na wąskiej ścieżce zdeptanej latami,
w przypadkowym czasie, na obcej przestrzeni,
spotkała nas jasna, wszechpotężna pani
przynosząc nowinę, radosne olśnienie.

Ja nie chcę uczuć tajemnych nazywać,
takich co miękkością zniewalają umysł,
wybuchły na ustach i srebrzystym pyłem
połączyły w jedno dwie odległe chmury.

Stulone razem jak dwa ptaki zmęczone,
rozkwilone szczęściem, rodząc się na nowo,
o spóźnionej porze próbują nasycić
swoją jesienność czułością i słowem.

zdzisław

To chyba jest bardzo miłe, gdy pojawia się,
niespodziewane, trochę nas zaskakujące uczucie.
Ładnie i tak naturalnie ujęłaś to w wierszu.

Oxana

los

ilekroć życie
stawało na zakręcie
zjawiały się wróżby kabały
zawsze na ich krańcach
był mrok stolik
i nadzieja na inny
układ tarota
wgląd w kulę
rozrzut kości

przepowiednie proroctwa
były i będą
bo ludzie ciągle błądzą
mnie nie obchodzą
żyję jak umiem
i tak kiedyś zejdę cicho
jak znaczona dama karo
z przetasowanej talii kart

Oxana

Bez świtów

Nie pocałujesz o świcie,
jedynie we śnie pozwalam,
nie podburzaj serca i tak
w ukryciu bije na alarm.

Nie wódź na pokuszenie
namiętnością, co ciało otwiera
nie pozwól, bym rozkwitła
niech lepiej trwam w uśpieniu.

Zbyt długo błądziłam z wiatrem,
to nic, że iskrzą oczy
na twoim jesiennym ramieniu
pragnę chwilę odpocząć.

I tak graniczy z cudem
to, co się nam zdarzyło
bez granic w ciebie wsłuchana
z bliska popatrzę na miłość.

zdzisław

Bez świtu nie ma dnia.
A miłość ma w sobie zawsze znamiona cudu.

Oxana

Jeszcze raz o miłości

„Miłość to jak wieczność
bez przedtem i potem”
Jan Twardowski

Miłość chadza dziwną drogą,
bezdrożami, wśród zakrętów,
niestrudzona w swej wędrówce
to na szczycie, to w odmętach.

Ona zawsze znajdzie miejsce
tam, gdzie nie ma nawet ścieżki
zaskakując nas świeżością
mimo wieku, wciąż piękniejszą.

A im dłuższa bywa droga,
pragną więcej mieć rozkoszy,
dotknąć ciało kochanego,
przejmujący poczuć dotyk.

Jak dwie struny razem drżące
nastrajając się muzyką,
jeśli trzeba zbudzą słońce,
lub załkają przy księżycu.

Zawsze z sobą, ciepła bliskość
pod bezpiecznym ich ramieniem,
dwa światełka co w noc ciemną
chronią serca od zwątpienia.

Oxana

letarg

na mroczne miesiące
uśpiłam kwiaty
schowałam nasiona
zasłaniając oczy
niesfornym kiełkom

czekam teraz
otulona pledem
by przebudzone
znowu
ujrzały nas wszystkich

i starczyło piękna
powracającym ptakom

Julia_inna0

"czekam teraz
otulona pledem
by przebudzone
znowu
ujrzały nas wszystkich"

Zadumałam się... to też jakby o mnie.
Pozdrawiam serdecznie
Otulona Pledem Smile

Oxana

To miło mi, Julio_inna0 Smile

Oxana

Szron

Tak niemo czasem rozmawiać z tobą.
Gdybym choć mogła
spowiadać się spojrzeniem,
grzeszna tylko twoim domysłem,
ufna oczekiwaniem.

Na moich ustach słowo czytelne,
niedorzecznością więc,
że budzi niespokojność.
Wtedy tętna nasze nie biją tak samo.
moje migocze jak zepsuty neon.
Kładę palec na twoich wargach
za szybkich czasem,
wtedy cisza, bez nazwy.

Nocą,
po kryjomu przysyłam oddech,
żeby ciebie ogrzał,
a on białym szronem siada
na gałęzi.