www.cegielnia.fora.pl

Arkadia

////////

mój anioł ma ciężkie kroki
zmęczonego , starego człowieka,
mój anioł ma rwący oddech,
jakby szybko po schodach wbiegał.

mój anioł ma spuchnięte stawy
i kolana go bolą wieczorem,
zgięte plecy go bolą od skrzydeł
namokniętych od deszczu, zmierzwionych.

i tak wiele nas łączy i dzieli,
mnie z aniołem , anioła ze mną,
gdy ciągniemy tą bez słów rozmowę,
a za oknem zapada ciemność...

Oxana

zimowa błogość

moja dusza jest zmęczona
w cieple na piecu się suszy
przemokła jej biała świętość
mokry śnieg z nieba prószył
zmoczył mnie
i ją
kapcie zakładamy
te zwyczajne
i te z niebiańskiej przędzy dziane
ciepło
świece płoną
błogość
ciszą oddychamy

Aśka

Pięknie piszecie Arkadia i Oxana! Szczególnie podoba mi się "Dobro i zło", ale nie tylko.

Oxana

między niebem a ziemią

powoli
coraz krótszym dniem
wchodzimy w tunel grudniowego mroku
nieco lepsi wyciszeni
z refleksją jak szybko minął rok
jak gwiazdka zawiśnijmy na chwilę
kolędą
zamyśleniem
gdzieś między aniołów niebem
a zmęczoną ziemią
w migocie świec skrywana łza
spokój radość błogość
zmiękczy ludzi miód dobra
opłatek rozbieli
dłonie

Arkadia

,,,,,,,,

Biel obrusa rozjaśnia
nasze twarze ,
zieleń siana
nadzieję niesie nam ,
może jutro
się lepsze okaże,
dla wszystkich
dla każdego z nas?
Płatki śniegu
łączą niebo i ziemię,
a opłatek
dzieląc się łączy nas.
Nad świecami
zapach leśny choinki
niesie słowa kolędy
przez czas....

Oxana

śnieżyca

pędzą białe roje
obłąkańczą chmarą
wietrzny diabeł
po ziemi się tarza
skręca w locie trąby
na pysk spada
w szatańskim tańcu
śnieżne osy dosiada
gniazda w kurhanach ścieli
po polach drogach
biel goni za bielą
żywioł wściekł się
rwie welony śnieżne
wokół świst kurniawy
mrózu potrzask
nie przebrniesz
nie przejedziesz
siedź w domu w taki czas
u carycy zimy
wyrój os
z żądłami
lodu

figlarkaa

Brawooooooooooooooooooooo!!!!!!! Niesamowite wrażenie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Niezwykle sugestywny obraz słowem malowany...
wzmocniony dodatkowo efektami wizualnymi.

Cudne są Twoje strofy, "wolna i biała" Oxanko... Very Happy

Oxana

Flemenco

I znów
telegraf serca
szyfrem fiksuje.
Jak tancerka flamenco w transie
obcasami
splątany rytm wybija.
Impulsy.
Napięcie.
Ekspresja
wstrzymaną energię wyzwala.
Wyzbyte lęku
akordami uderzeń
stepuje w ciele.

Stała się lepsza,
piękniejsza,
ozdobna
w miłość.

Arkadia

Zmieniłaś kolor Oxano,ale na jaki piękny.Ta tancerka jest jak ogień,zdaje się że wiruje ! Coś niesamowitego!

Oxana

kotwica

jestem suchym morzem
w którym zabrakło soli łez
w obumarłych koralach
szczątki drżeń
na dnie śmieci uczuć
bezruch
znikły fale
nie gonię za odpływem
nie będę
nie chcę wcale
rozlewać się
na plaży twoich myśli
tkwię samotnie
jak kotwica
wbita
w ból