www.cegielnia.fora.pl

Oxana

fiołki kwitną w ukryciu

ich zapach wskazał drogę
nie wiadomo
jak udało się dłoniom
nieść fiołkową woń
nie mącąc powietrza

uśmiech
zesłaniec twarzy
przywarł twoją miłością
morze się przelało
przez pełne oczy
po cyple zmysłów
wysuniętych w niekończoność

teraz dotykają się
opuszkami wiatru
światłem piszą na ciałach
pogrążeni w muzyce
po krańce
pachnące fiołkami

zdzisław

Wierzę, że są kwiaty, które się rodzą z spojrzeń ludzkich oczu.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer.

Oxana

głos który przestano kochać

Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził.
Nie był płaczem dla niego, chociaż mógł być o nim.
Stanisław Barańczak

krzyk tamtej kobiety
wypala dziury w powietrzu
chora pamięć fiksuje
przez jego nieobecność

usta wykrzywia drażni
jak wrona czernią kracze
wciąż o wyblakłych obrazach
tych co przepadły z wiatrem

natręctwo dawnego romansu
groteska nawet śmieszność
ziemia już wytrzeźwiała
po upojnych deszczach

uczucie w nowej przystani
czas wyjąć szkiełko z pięty
zakazując pękniętej lirze
z zazdrością smutno jęczeć

nim dzwon uderzy trzykroć
z echem krzyki przeminą
godność owinięta w ciszę
niech koi straconą miłość

Oxana

ich bal

Prawie bajka

ten pan
zdecydowanie się wyróżniał
on jeden miał w butonierce kwiat
w oczach tliły się ziarna żaru
niemodny acz obiecujący znak

stojąc niepewnie na uboczu
spod rzęs dyskretnie lustrował salę
jakby wzrokiem przemierzał parkiet
kobiet zda się nie dostrzegł wcale

a piękna wokół nie brakowało
ponętne dekolty ciała gibkość
szykowne suknie fryzury szpilki
szepty uśmieszki oddechy szybkie

tylko orkiestra wprawiała w nastrój
tony biegły przez serce do uszu
nie przejmując się ludźmi zbytnio
w lot je chwytał po cichu nucąc

radosny nadzieją jak srebrny zegarek
wiedział że nigdy się nie spóźnia
z uśmiechem jakże tajemniczym
wszedł do szatni by zdjąć z niej futro

ta pani
miała światło w oczach
gdy przenikała na wskroś fiołkami
wtedy chusteczką ukradkiem przecierał
mokre ślady nad policzkami

kiedy stopy poczuły podłogę
w tańcu o którym marzyli od lat
kwiat z butonierki wpiął w jej włosy
lecz bal jak dotąd jest tylko w snach

Aśka

Świetnie się czyta! Brawo!!

Oxana

czy

czy on wie
ile razy deszcz krył żal
wiatrem całowana twarz
na spacerach
gdy nieważny cel tylko dal

czy on wie
jak ciężka rozłąka
gdzie tylko czarny ptak
zmęczony przedwiośniem
pełno a pusto tak

czy on wie
że sen wsłuchany
w szum dalekiego strumienia
zakazuje mu płynąć
pośród obcych kamieni

czy on wie
że może umrzeć
planeta wszechświat puls
w życiowej przegranej
na siebie się spóźnić
czy wiesz już

Oxana · Wysłany: Pią 18:00, 05 Mar 2010 Temat postu:

* * *

dla ciebie nosiłam suknię
jak ogień czerwoną
tuląc się do koszuli
którą nosisz jeszcze
z odciskiem serca
ocalałym przypadkowo

kobiece ciepło
niewidoczne z zewnątrz
pozostało pod nią
lecz czy warte trwania
w kurczącym się czasie
przemilczenie mową

na cóż wstawać rano
gdy śnię twarz jedyną
w kółko w nieskończoność
ze strachem że zniknie
tamata zieleń spod powiek
wiosnę rodząca na nowo

lepiej łzą ogromną
nad fiołkowym polem
spłynąć z nocnym deszczem
chroniąc co najlepsze
w jego nieświadomości
sama sobie wodą

Oxana · Wysłany: Pią 20:13, 12 Mar 2010 Temat postu:

w powietrzu wiosenniej

pośród resztek zimy
z marzeniem splątanych
mądre rośliny
wabią już kwiatami

patrząc przenikliwie
jeszcze w śnieżnej ciszy
zobaczysz oznaki
wiosna coraz bliżej

kochaj mnie z daleka
wyciągniętą dłonią
nawet z leśnej głuszy
poprzez nagie pola

pragnę tej zieleni
którą na mnie patrzysz
poprzez sine dale
w oczy twoje zajrzę

zdzisław · Wysłany: Sob 18:30, 13 Mar 2010 Temat postu:

Piękne są te przebiśniegi a ja wciąż patrzę kolorem nadzieii.

Oxana · Wysłany: Czw 17:51, 18 Mar 2010 Temat postu:

pustka

w spalonych kalendarzach
imiona zostaną
w odległym głosie
w nie napisanym

w ciągłej pogoni
ze szczątkami tamtego
rozdmuchując popioły
czeka na niego

w poniechanej kobiecie
miele się wszystko
czerwone z czarnym
na zewnątrz pusto