www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Przyjaciel od serca

Nie ma już sensu
dłużej ukrywać
tego, że nie był,
tym wybranym.
Jedynie peelem,
wpisanym w wiersze,
bohaterem słów
rymowanych.

Tę prawdę poznała
w mgnieniu oka,
na jego widok
krew nie zawrzała,
lecz przyjaźń dla niej
stokroć ważniejsza,
jest przecież
świetnym kompanem.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Wszystko wierszami się zaczyna

Nikt piękniej nie pisał do mnie
i nie przelewał uczuć w wersy.
Późną jesienią, lecz nie spóźnieni,
w uniesieniu, choć nie w pierwszym.

Nieważne ludzkie konwenanse,
ni data wpisana w dokumentach,
jedynie to, co dusze splata
myśl o tym, że ktoś pamięta.

Renesans pragnień, czyjeś ciepło,
co grzeje żyły nienasycone,
to nic, że dzieli nas odległość,
odnajdziemy właściwą drogę.

Żadna pogoda nie jest straszna,
zawsze możemy biec ku sobie,
raz ja odwiedzę ciebie wierszem,
a ty mnie swoje dasz w nagrodę.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Śnieżne marzenie

Jak namalować ciebie z oddali,
srebrzystą gwiazdką, tą z płatka śniegu,
zbyt szybko się topi między palcami,
jak tego dokonać, doprawdy nie wiem.

Jak mam rysować, gdy pszczele roje
śnieżynek w bieli tańczą z wiatrami,
zmierzch już zamyka dzienne powoje,
lodowy portret szkicuje pamięć.

Jak mam rozpoznać, gdy zimną nocą
zapuka do mnie śnieżne marzenie.
Czy będzie miało z obrazu oczy,
czy ciepło takie, co mnie ogrzeje?

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

* * *

śpiewam
trąconą struną pragnień
melodię pachnącą tobą
słuchaj jej
jak najdłużej

nie zatrzymujcie mnie
stróżujący aniołowie
moje oczy
z błękitnego ognia
piersi rozkwitłe różem

chcę
żebyś przyszedł teraz
ramionami z sobą zjednoczył
w kielichu kwiatu
się zanurzył

Oxana

Szał

Wszystko, cokolwiek się zdarza,
najpierw nie istnieje.
Nadchodzi, trwa lub znika.
Ty jesteś z krwi i kości
i nie wiem dlaczego jesteś
i o nic nie pytam.

Kształt twoich palców,
wykrój ust, zarys głowy
tak doskonały,
że podziwiając całego,
szałem miłosnym
przenikam.

zdzisław

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Koncert skrzypcowy

Reminiscencje z koncertu Vadima Brodskiego

Ten skrzypek miał charyzmę, duszę,
odrzucał w tył niesforną grzywę,
natchnione oczy błyskawicami
paliły powietrze, nieznaną siłą.

Posłuszne skrzypce zawodziły,
łkały – wibrując gdzieś w niebiosach,
a stamtąd dźwięk ze strun strącony
prosto w ludzkie serca dotarł.

Oczy śledziły każdy ruch dłoni
mistrza, co władał wszystkimi tonami,
widownia zawisła w tym niebycie,
w końcu wybuchła aplauzami.

Oxana · Wysłany: Pią 16:32, 09 Mar 2012 Temat postu:

ona

jej wiersz
unosi się jak leniwa mgła
nad nenufarami
nie nadąża za nią

tak często się zmienia
ubrana we wstążki
z czerwonego temperamentu
szeleści suknią
z haftem w wiosenne pejzaże

albo jak biały łabędź
ciszą płynie
z twarzą znaczoną
ornamentem życia
cała z perełkowych mgławic

czasem jakby we śnie jeszcze
po kostki brodzi
w świeżym puchu uczuć
wzruszeniem goni
dalekie kochanie

Oxana · Wysłany: Nie 18:06, 18 Mar 2012 Temat postu:

jestem

Beatus qui amat

masz w źrenicach świetliki
zmarszczkę mądrości na czole
w twoich dłoniach jestem amforą
pełną dojrzałych winogron

i winem co krasi policzki
kwiatem różowym
zmieniam swoje kształty
jak wezbrane morze

jak mieszkanka lotnych piasków
po sztormowej pogodzie
zakwitam bursztynem
w cieple miodowym

jestem też wiatrem zgasłym
i szeptem ciszy
którego tembr
tylko twoje muszle
słyszą

Oxana · Wysłany: Sob 19:07, 31 Mar 2012 Temat postu:

szczęściobranie

wiosna tego roku
wróży nagość liściom
w kąpieli słonecznej
albo w kroplach deszczu

od dawna zbiera kwiaty
rzucone pod stopy
te co już rozkwitły
i co zapachną jeszcze

kiedy spływasz ustami
potokiem skóry
i twoja zuchwałość
obejmuje dreszczem

dotyk mnie rozchyla
szczęściobraniem
jak gałązki brzozy
na swawolnym wietrze