www.cegielnia.fora.pl

Oxana

bez ciebie

jesień przechwytuje myśli
wplątane w drzewa
światłem płyniesz
w euforycznym powietrzu
odbitym na tle
niespełnionego nieba

niewidoczny
lecz głos twój
maluje we mnie
spojrzenie
w barwie zieleni

Oxana

czerwono-czarne cienie

"Najdłuższe rozstanie, po którym się żyje
jakby serce pękło i nic się nie stało".
Jan Twardowski

może wpadniesz
na dobre cygaro
nie jest źle
wspomnienia czerwienią
tańczą

przyjdź tylko
z bukietem melancholii
zachodzącemu słońcu
powrót w dzień
niemożliwy

co wieczór
przy wystygłej kawie
cień z twoją twarzą
na fotelu
obok

figlarkaa :) · Gość

Jakże przyjemnie posiedzieć /niekoniecznie przy kominku/
i delektować się Twoimi strofami, Oxanko!

Dziękuję. calus

Oxana

Ten wzrok

Pan patrzy
wcale nie jesiennie,
wtedy chcę żyć
w tym drżeniu palców,
i w oddechu
co mroczy
nieprzytomnie.

Kiedy oczy
zielonym ogniem
dotkną potajemnie
nic prócz ich odbicia
nie zostaje
ze mnie.

Aśka

Oxana

Przypadkowi?

Odległość między nami
jak jedwabna wstęga
owijam się nią i już jestem z tobą,
oczami wypalam dziury w powietrzu
wypatrując wciąż na nowo.
Ty i ja - przypadkowi wędrowcy
zatrzymani w milczącym olśnieniu,
chodzisz we mnie wszystkimi drogami
pragniesz, nie modląc się ze mną.
Między brwiami myśl nie domyślana
ginąca zaraz w czeluści niewiary,
musi się stoczyć na samo dno
gdzie tylko ona w pożarze trzewi.
Wyznania zastygły w kącikach ust
jak kolczyki skroplone szeptem,
oczy błyszczą zaczytane w mężczyźnie
przywołując muzykę zmierzchłą.
Tyle życia kłębi się wokół
nagłe trzęsienie i zawrót głowy
rozpaliły myśli we mnie,
choć usta nawet nie tknęły skroni.

Aśka

Pięknie piszesz Oxana

Oxana

Mroki

Listopadowe chmury
odgrodziły niebo,
planety pozornie nieruchome
w szaleńczym korowodzie.
Gwiazda przeznaczenia
z pulsarem życia
plączą miłości drogę.

Tak do schyłku roku
żywi i ciała niebieskie
w zimnym układzie,
aż gwiazda betlejemska
rozświetli firmament,
a słońce wchodząc
na weselszą orbitę
podaruje
ludziom promień.

Oxana

***

W wysokich trawach
na wzgórzach, nad jeziorem,
w lesie,
wszędzie odcisk twoich oczu.
Gram o nie w kości
czarną i białą kostką.
Nieba odwrócony kubek
biorę za świadka,
czy złudą byłeś, czy prawdą,
jeśli jesteś
dotknij
zielonością…

Oxana

***

Kiedy topnieje dal
jesteś blisko,
w rozchyleniu ramion
tkliwośc gotowa do lotu.
Przez łuk napięty triumfem
wpływasz w najczulszy mrok,
dach wszechświata
nade mną.
Rozskrzydlasz mnie w skowronki
kołyszące niebo,
płynę w blasku,
krew huczy od braw
wokół twoje światło.