www.cegielnia.fora.pl

cegla

„I patrzą na siebie w milczeniu ponurym
i widzą wzajemnie siebie jakby z góry
I nie masz człowieku z kim słowa zamienić
jakby był w tych ludziach stos twardych kamieni”

Podpisuje się FAXESIE obiema łapkami nie tylko pod ta zwrotką, pod całym wierszem……….. ale ta to esencja listopadowej herbaty. Nieczęsto można spotkać tak wrażliwego młodego człowieka jak Ty

faxes

ZWYKŁY SZARY...

leżysz kamieniu
brudny podeptany

rzucony przed siebie

twardy jak skała
lecz bez duszy

szary niechciany

widzisz postaci
kopiące Ciebie

odrzucające

jak wieczne zło

a Ty milczący
nie znaczący nic

wołasz do nich

o wolność
o byt
o życie

bo jednak w Tobie
jest coś z ducha
i widzisz to
co dzieje sie z Tobą

to ludzie dali Ci
taki los

zwykły szary
kamieniu

Rabka, dn. 4.12. 2011 r.

Wiersz napisalem nawiazując do przedmiotu do ktorego sie porownalem bedac na rekolekcjach. Jestem taki, zwykly, szary i lubie to.

zjawa

/ z sieci/

faxes

W BLASKU I CHWALE

przyjście na świat
blask i chwała

i Ty pośród nas
na nowo

wciąż Ten sam
bez zmazy

Słowo wcielone

do nas szarych
zwykłych
grzesznych

butnych z niczego

tak ludzkich

a jednak
pojawiłeś się nam

mimo wszystko

żeśmy tacy
nie inni
nie lepsi

często bez Ciebie

przyszedłeś Panie

i chwała Ci za to

Rabka, dn. 25.12.2011 r.

faxes

ŚMIERĆ W PŁOMIENIACH

odejście
niczym horror

i to tuż obok

wielki dym
i płomienie

i on tam

nieświadomy
zamroczony

procentami

w płomieniach
we własnym domu

tam gdzie nikt inny
tylko on

w świecie zimna
procentów
i ognia

śmiertelny czas

odszedł tam
w tym fotelu

w ogniu cierpienia

rozpoznany po
jednym znaku

mimo że
nie do poznania

i to tak blisko...

Dlaczego???...

Rabka, dn. 13.01.2012 r.

Wiersz napisałem dla upamiętnienia tragedii w sąsiednim domu 12.01.2012 r. - śmierć poniósł mężczyzna mój sąsiad... I gdyby nie my nikt by nie wiedział... Jedynie pożar pokazał że coś się stało... Sad

Panie przyjmij tą duszę do Swego Domu...

faxes

LUDZKA CHOROBA

daleka droga
a my tak blisko

swojego ja
swojego my

oglądamy się wciąż
za siebie

na oślep
donikąd

i widzimy nicość
nieprzejednaną
tak nam bliską

i patrzymy jakby
nie widząc nic

bo jesteśmy tacy
zamrożeni pychą
zabiegani życiem

zacofani brakiem

czasu

nie wiemy wcale
że tracimy coś

wplątujemy się w
to co niemoralne
niesłuszne

nie nasze

w to co ciągle
przeszkadza nam

ale my jak ćmy
brniemy w czeluść

i giniemy w

jesteśmy głęboko
zaklinowani

w bezsensie tego
braku

jak długo tak?...

Rabka, dn. 4.02.2012 r.

zjawa

faxes , pięknie opisujesz tę szarą rzeczywistość , codzienność , nasze i nie nasze problemy ,rozterki .
Brawo za te piękne ujęcia.
Ale faxes rozejrzyj się dookoła , czy tylko taka rzeczywistość Cię otacza.
Mam nadzieję przeczytać tutaj coś radosnego, coś w czym mogłabym ujrzeć choćby w wyobraźni TWÓJ uśmiech.

Pozdrawiam miło

faxes

Zjawo Droga Wink

- dzieki za mile slowa i ze zauwazylas ze pisze smutniej, przyziemiscie nieco. Pozory moga mylic bo w zyciu staram sie byc optymista mimo ze zycie nieraz jest jakie jest. A wiersze postanowilem pisac wlasnie w takim tonie jak widac - poniewaz najlepiej czuje sie w takich klimatach ostatnio a pisac "na zamowienie" nie lubie. Pisze to co widze i czuje. Moze kiedys powstana weselsze wiersze ale na razie beda takie.

Pozdrawiam! Wink

zjawa

ok , faxes, nie miałam na mysli tego bys pisał na zamówienie,
ot tak sobie tylko głosno pomyślałam.

Pozdrawiam

faxes

Wiem Zjawo ale nie martw sie weselsze wiersze powstana kiedys - zreszta kilka bylo w moim dorobku i pewnie jeszcze beda. Po prostu w klimacie w ktorym teraz pisze czuje sie najlepiej. O smutku tez warto pisac i ziemskich trudnych sprawach. Wink

Pozdrawiam serdecznie! Wink