www.cegielnia.fora.pl

tessa

faxesie ciężko odpowiedzieć na to pytanie
I trudne do rozwiązania zadanie.
Mam nadzieję, że będzie to szybko
Miła nasza rybko.
Spotkaj ją jak najwcześniej,
Nim zakwitną znów czereśnie.

Aśka

Faxes - do niedawna ja też zadawałam to samo pytanie i wypłakiwałam po nocach, ale w końcu od niedawna - JUŻ, a nie KIEDY(????). Tobie też się uda. Na wszystko jest odpowiedni czas, Bóg wie co robi i kiedy kogo komu zesłać Smile

A tak w ogóle to fajny wiersz z zaskakującym końcem, bo ja się nastawiłam na szczęśliwe zakońćzenie Sad

Ale to nic. Szczęśliwie będzie w życiu, a ten smutny niech będzie tylko wiersz Smile

faxes

Dzięki za mile slowa zrozumienia! Czasem trzeba napisac o tym co boli i czego brak. Wiem ze na sile nic sie nie da. Dlatego czekam cierpliwie na mile zakonczenie, nie takie jak tu. Moze kiedys bedzie to JUZ... A to tylko chwila zyciowej slabosci.

Pozdrawiam! Wink

faxes

TYLKO...

chciałbym spotkać Cię
pośród rzeszy tłumów

porwać Cię stamtąd
nie oddać nikomu

być tylko z Tobą
po wszystkie dni

i wierzyć w szczerość
którą dasz mi

oddać Ci siebie
i nie bać się już

i szeptać czule
słowa znane nam

żeby ten uśmiech
nie zniknął nigdy

tylko gdzie jesteś
bym spotkał Cię?...

bo tęsknię bardzo
i myślę wciąż

marzę

tylko o Tobie...

Rabka, dn. 12.10.2010 r.

tessa

faxesie marzenia się spełniają
I rozkosz duszy dają.
Twoja gwiazda też zaświeci
Nawet wśród burzowej zamieci.

faxes

MELANCHOLIA...

w samotnej melancholii
przesuwa się życie

i daje zamyślenie

pokazuje że jeszcze
można być samotnym

smutek gra z niechęcią
o pierwszeństwo bycia
i żyje nadzieją

że wygra z nawiązką

że pokaże światu
swoje wielkie ja

zagrywa potężnie
i dźwięcznie folguje
by się śmiać okrutnie
pośród samotności

często tak jest tutaj
nie chce być inaczej

w samotnej sile
melancholii

Rabka, dn. 14.10.2010 r.

faxes

ZAMYŚLIŁEM SIĘ NAD GROBEM CODZIENNOŚCI...

Zamyśliłem się nad grobem codzienności
trudno mi wracać jest do przeszłości
i przyszłość też taka niezbyt kolorowa
aż gdy pomyślę boli mnie głowa

I myślę o tym co czeka na mnie
czym człowiek w życiu jeszcze się zajmie
gdzie los mnie rzuci w tej krainie
i czy poradzę sobie w tym młynie

Ile przybędzie ludzkich grobowców
i ile pochowają w nich jeszcze osób?
I czy zostaną oni w pamięci
Tych co ich znali przed przyjściem śmierci?

Ile jest jeszcze niechcianych grobów
mijanych przez nas na wiele sposobów?
wystarczy zapalić tam nadziei światło
By kiedyś dla nas ono nie zgasło

Rabka, dn. 1.11.2010 r.

faxes

*

Ty który leżysz tutaj
Kto cię dziś pamięta?
Kto wie że to miejsce
kryje właśnie ciebie?

Gdzie w nas ta zaduma
że tu leżysz jeszcze
że liczysz choć na chwilę
Pamięci i nadziei?...

Gdzie ten wielki szacunek
nad Twoim spoczywaniem?...
Gdzie to ich zrozumienie
dla twojego spoczynku?...

Gdzie słowa zrozumienia
i myśli dane Tobie?
I gdzie zastanowienie
Nad twoim dawnym losem?

Gdzie owe człowieczeństwo
Które zagasło w Tobie?
I gdzie ważność życia
którą miałeś przed laty?

O duszo zaginiona
Błądząca pośród grobu
Kto Cię dzisiaj pamięta?...
Kto dzisiaj wie o tobie?...

Rabka, dn. 2.11.2007 r., Zaduszki

Tym, którym nikt nie zapalił światełka pamięci... Których grób osnuwa tylko kurz i zapomnienie...

faxes

KIEDY NIE WIESZ...

kiedy nie wiesz co
pokazać słowem

pisz cokolwiek

kiedy nikt tego
nie bierze pod uwagę

pokaż mu się

daj sobie szansę
mimo że poezja
znika gdzieś

w szufladzie

jesteś panem
swoich wierszy
panem myśli
która drzemie tak

głęboko

tam gdzie nikt
nie dociera
nie wyrwie Ci
Twego myślenia

to Twoje dzieła
Twój sens
to poezja która

zostanie w Tobie
na zawsze
po kres
po istotę i sens

każdego dnia
i nocy

zawsze będzie Twoja

Rabka, dn. 25.11.2010 r.

Wiersz poswiecam tym, ktorzy nie wierza w sens pisania poezji i w jej wartosc... Dziekuje Tessie za podsuniecie pomyslu! Wink

tessa

faxesie to prawda, że jest się panem
swoich wierszy
I warto tworzyć poezji znamiona.
To ramiona
Na których można się wesprzeć.
Lux ująłeś
Słowami istotę tegoż znaczenia
W tło imienia. brawo, brawo