www.cegielnia.fora.pl

tessa

Duch Cegielni

Duch Cegielni majestatycznie się kłania.
Przyjaznym gestem zachęca do zbratania
Z poezyjną świtą anielskiego grona,
Która to dalszych przeistoczeń dokona:
Podniesie morale zagubionej duszy,
Mimikę facjaty w taneczny krok ruszy,
Powiewiem relaksyjnym przeszyje całość,
Czarą pokrzepienia zniszczy cienia żałość,
Ciepłym dotykiem nawet kamień rozgrzeje.
Taką magiczną przesłanką stale sieje.
( 23.09.2009 r.)

Żelawa

Dusza żywa...

Duch Cegielni... w nim gorąca dusza żywa
- to Tessa, która "cementuje" O G N I W A..!

tessa

Łoże miłości

Co noc wypatruję kochanków ślady,
By dać przytulne miejsce po świt blady,
Gdzie w magnetyzm pofruną ich ramiona.
Czuć ich miłosnego prądu znamiona,
Namiętne ruchy w niebiańskiej przestrzeni,
Co w zwolniony oddech rozkoszy zmieni.
O jak przyjemnie, słodkość mnie otacza.
Pragnę więcej, lecz świt swój krąg zatacza.
Wiem, że wkrótce nastąpi czas rozstania.
Już tęsknię do następnego spotkania.
( 30.09.2009 r.)

faxes

Piekne slowa, Tessa. A Ty potrafisz pokazać slowami swoje mysli. A o to przeciez chodzi w poezji. Brawo! Wink

Pozdrawiam! Wink

tessa

Dziesiąty Pan roku

Dziesiąty Pan roku ukazał swe lice.
Tęczą barw już pięknie krasi okolice.
Poszumem wiatru tka kobierzec pod nogi,
Żeby standard zawitał w jesienne progi.

W całym jestestwie malunek dynamiki.
Konary drzew tańczą w rytm wietrznej muzyki.
Wokół pieszczotliwe pocałunki chłodem.
Rozkosz krajobrazu toczy mimochodem.
( 05.10.2009 r.)

zdzisław

październikowy szmer liści
wirują wokół coraz niżej ziemi
wiatr psotnik podrywa je do lotu
lecz one nie mają siły wzlecieć
na korony drzew gdzie był ich dom

poniewierają się po alejkach
bezsilne chociaż tak strojne
kolory cieszą oczy przechodniów
czy ktoś pomyśli że one umierają

idę trzymając pod rękę jesień
wieloletnią barwną przyjaciółkę
zwierzam się jej ze swoich myśli
może pomoże ukoić serce...

jesienna wbrew sobie · Gość

Powinnam ją polubić
kapryśną, jak ja niestałą,
bo wiosna, lato odeszły
i tylko ona została

Powinnam, a nie potrafię,
powinnam, bo wiosna nie wróci,
a jednak mnie wcale nie cieszy,
a jednak dziwnie mnie smuci

Pani jesienna, płaczliwa,
co kapelusze zrywasz wiatrem,
twym najwierniejszym poddanym,
odejdź cichutko ranem

A może lepiej zostań,
zostań, bo po tobie …zima
i ani się zdążę oswoić,
gdy ujrzę,
że i mnie także już nie ma