www.cegielnia.fora.pl

komarius

Jak i dokąd mam iść dalej..?
Po mojej drodze życia
Samotny...!
Tak łatwo stracić sens bycia
Tak mi trudno bez ciebie...!
Nie mogę ciągle zapomnieć...!
Gdy twój obraz jest ciągle widoczny
Widzę wyrażnie twoją twarz
A w snach pieszczę twoje włosy
Twoj oddech całuję każdej nocy
Sen nie pokazuje mi prawdy
Skąd mogłem wiedzieć
Ze odejdziesz tak szybko
W moich snach nie było tego...!
Ze oddalisz się daleko ode mnie
Serce bije mi mocniej
I serce sprawia mi ból
Gdy biegnę szybkim krokiem
Podążając za inną...!
Biorąc ją za ciebie...!
Wtedy w oczach mam strach
I dobrze wiem...!
Że nie będę mógł zasnąć tej nocy
Bo każde wspomnienie
Zostaje w sercu na zawsze...!

Marius

cegla

wiosna niebieskooka

nie szła
płynęła w powietrzu

ubrana w tęczową sukienkę
przylegającą do jej kształtnych
piersi

zerkające na nią pąki kwiatów
rozkwitały w zachwycie

a ciepły wiatr rozwiewał jej
jasne włosy

bose stopy pieściły każdy kamyk na ścieżce

tak bardzo pragnąłeś być jednym
z tych kamyków

piękna wiosna
wróci po zimie

a ty masz niewiele czasu
by za nią tęsknić

i mocno kochać

tylko dwie pory roku
.............................

jesień piwnooka

nie szła
z furkotem płynęła w powietrzu..................

1.10.2009r

komarius

Dla Ciebie...!

Te piękne oczy...!

Ach gdybym mógł odnależć
Te piękne oczy....!
W kolorze błękitu.....!
Blond włosy spadające na ramiona
Czesane wiatrem na dobranoc
Uśmiech radosny i wesoły
Tą wyśnioną i jedyną
Od dawna szukaną ....!
Moją prawdziwą miłość...!
Uczuciem szczerym
Wtedy otoczę ją całą...!
A jej bijące serce...!
Miłością napełnię do pełna
A dawne tęsknoty
Zmienię na uśmiechy
I dotyk rąk na miłe pieszczoty
Wszystkie słowa na poezji strofy
Aby została już ze mną
Na zawsze i na wszystkie dni i noce
A jedna z nią spędzona chwila
Stała się dla nas obojga
Nagrodą za lata goryczy....!

Marius

cegla

[b]Dotyk

iskrą jesteś
co rozpala

i, uczuciem

co zniewala

tyś miłości jest narkotyk

chociaż nie wiem
czy twój dotyk

pragnie mego

jak ja ciebie
powiedz
proszę

tego nie wiem?[/b]

komarius

Pory roku płynące w powietrzu...!

Jesień o oczach z żołędzi
Ubrana w suknię ze złotych liści
Spływa z ziębniętych gałęzi

Ze rozwianymi włosami na głowie
Dumna
Urodziwa
I wyniosła

Zastępuje ciepłą porę lata
Musi się spieszyć
Nie zostanie jej wiele czasu
Aby pozostać na długo

Wkrótce zima w białych szatach
Otuli ją płatkami śniegu

Wiosna o oczach z szafiru
Przymierza tęczową sukienkę
A jej piersi drżące z zachwytu
Pozwala pieścić słonecznemu latu...!

Marius