www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Gdzie podziały się ptaki

Jeśli chcesz oglądać tęczę,
musisz dzielnie znieść deszcz.
Powiedzenie chińskie.

Przyglądam się mokrej szybie,
szarość wlewa się w oczy,
od wczoraj niebo ma chandrę,
lato przechodzi do wspomnień.

Deszcz pachnie, szemrze cicho
dotykam więc smugi przez szkło,
woda spływa po dłoniach
nieodwzajemnioną pieszczotą.

Stara filiżanka przy ustach
(po drogiej babce Konstancji),
sącząc z niej kawę rozmyślam,
gdzie też podziały się ptaki.

Przeliczam rozbite krople.
Deszcz uczy szlochać bezkarnie,
rozpacza nad burą ziemią,
w szarudze wygląda marnie.

Twój wiersz jak ciepły parasol,
chroni daleką pieszczotą,
sama też może napiszę,
ja kropla, co w deszczu tęsknotą.

Oxana

Nie na zawsze

Weź mnie za rękę i prowadź,
spełniając sny istniejemy naprawdę.

Musimy się z tym pogodzić,
że niczego nie ma na zawsze
życia, miłości, mnie, ciebie
(nie da się skryć zatrzymać)
na wyłączność, własność.

Musimy się z tym pogodzić,
że wszystko od wieków płynie
i my w tym nurcie, w wirze
(choć wciąż w zauroczeniu)
dryfujemy za innymi.

Musimy się z tym pogodzić,
że zawsze nie istnieje,
jest abstrakcyjnym oszustwem,
(lecz cieszmy się złudzeniem)
los zaplanował niebo.

Musimy się z tym pogodzić,
że to co ofiarujemy sobie
wiatr kiedyś w pył rozniesie,
(więc śpieszmy się kochany)
nieważne co sądzone.

zdzisław

MASZ RACJĘ - JESTEŚ ODKRYWCZA ... NIE NA ZAWSZE....

Oxana

Serce pali się raz

Życie jest zawsze
na uczuciowym głodzie,
czeka na rację chleba.
I, gdy pojawia się
nagłą potrzebą przynależności,
wije gniazdo na szczycie,
kwiaty pachną bezwstydnie pięknie.

A kiedy zmierzcha
spóźniając się
o jedno miarowe bicie,
mija cała wieczność
nim zgaśnie żar na ustach
tego, co płonie raz.

Miłość nigdy nieuciszona,
białą blizną
na inicjałach.

Oxana

Druga jesień

Znów jesienne płoną lasy
a najpiękniej buki w górach,
wiem, podziwiasz widok taki
ty, co nosisz głowę w chmurach.

A w dolinach zimna woda
goni rzeką i ruczajem,
szkoda lata i nas szkoda,
gdy stoimy na rozstajach.

Za spóźnionym kluczem gęsi
na południe patrzeć trzeba,
by bukową dostrzec czerwień
na tym samym skrawku nieba.

Tyle wierszy można stworzyć
o tym pięknie co się pali,
nawet jesień bywa miła,
gdy ogrzana wspomnieniami.

zdzisław

To jest piękny wiersz Oxano.
Na takie buki płonące i krajobrazy jesienne patrzę teraz codziennie w Ustroniu
a Ty je namalowałaś (wyczarowałaś) słowem.

Oxana

Jesienne wino

Ach, jesienna kusicielko
jak kobieta wabisz barwą,
czerwień twoja ślad na ustach,
żółć przemawia tak jak zazdrość.

Rdzawy kolor noszą włosy
rozpieszczane wciąż na wietrze,
piękno twoje wieczny przepis
na cudowne, późne szczęście.

Urzeczona kolorami
nie dostrzegam smutnych myśli,
gdy w czerwonych liściach wina
pocałunkiem sen się ziścił.

Oxana

Noc poety

(wizualizacja)

Mężczyzna z tomikiem wierszy
ciepłym głosem raczy poezją,
w górach ma wszystko co kocha,
uczucia kapią liryczną łezką.

Ten wieczór podsyca emocje
w tle Chopin roztapia klawisze,
ktoś słucha, ktoś inny rozmyśla
między nimi ocean muzyki.

Słyszalny krajobraz rozkwita,
palce pianisty jak przebiśniegi
wiodą na szczyty walcem As-dur,
w dolinach echo truchleje.

Podniosłe akordy przebrzmiały,
wzruszenie zastygło w sercu
westchnieniem, nocą muza dopieści
tonację miłosnych wersów.

Oxana

Magnetyzm gwiazd

Długo czekali na ten spacer.
Zapadał zmierzch kradnąc po kolei kolory.
Całowali się.
Z wolna otoczył ich czarny świat,
który przesuwał się płynnie
sprawiając wrażenie niezwykłej, gęstej materii.
W ciemnościach majaczyły wierzchołki drzew,
szpiczaste, lub tępe i obłe.

Oczy wznoszone wyżej utkwiły w gwiazdach
na jaśniejącym skrawku nieba.
Maleńkie, nieskończenie odległe punkciki,
migocząc lodowatym światłem
nie pozwoliły oderwać od nich wzroku.
Wydawało się, że upłynęło dużo czasu,
a oni zapadli gdzieś głęboko.

W końcu uświadomili swoją bliskość,
przytuleni jak dwa ptaki w gnieździe,
które wpół śnią, wpół czuwają.

Gwiazdy świeciły dla nich.