www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Przewidzenie

Chociaż jest wietrzny dzień,
czas na porządki jesienne,
grabienie pięknych liści
sprawia mnie przyjemność.

Rośliny już zasypiają,
korzenie chowając głęboko.
Prześwituje jezioro,
błyszczące szarym okiem.

W tym roku, w letnim domu,
ostatni raz płonie kominek,
mruczy brzozowa szczapa,
w zamyśleniu herbatę piję.

A kiedy namiętny płomień,
całuje wyciągnięte ręce,
czuję twoją obecność,
jesteś jasnością i ciepłem.

Byłeś przecież żarem,
lecz spalił się jak drewno.
I znowu za tym tęsknię,
i znowu nie wiem dlaczego.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Zauroczenie jesienne

Zauroczenie,
zauroczenie,
słodkie preludium
nowe, miłosne.

Zyskując kogoś,
tracisz część siebie,
za drugą młodość,
za przebudzenie.

Drzewo jesienne,
w kolorze tęczy,
wszystko się staje
świeże, wiosenne.

Znów z entuzjazmem
w każdym dniu gościsz,
chwytając złudny
kamień miłości.

[link widoczny dla zalogowanych]

komarius

Szukasz slow , ale to nie sa slowa to jest piekna poezja. OXANA przemila..

Oxana

Rozdawaj uśmiech

Podziel się z ludźmi uśmiechem
tym szczerym, życzliwość zrodzi.
Nic nie kosztuje ta mina,
a kradnie duszę jak złodziej.

I zbiera, co w ludziach piękne,
bezcenne, nie za pieniądze,
dobro kwitnące na twarzy,
sympatii zorzę wschodzącą.

Uśmiechaj się do najbliższych,
oddadzą ten gest z nawiązką,
a temu co szczerze kocha,
rozbłysną w oczach dwa słońca.

[link widoczny dla zalogowanych]

zdzisław

Uśmiech to podarunek życzliwości.
Obdarowujmy się nim wzajemnie .
Nic nie kosztuje nas wywołanie go na buzi,
a osobie obdarowanej do poprawy nastroju służy. Smile

Oxana

Był taki dzień

Dzień,
w którym odeszła,
był taki jak ona,
spowity szarością
w mgielnym welonie.

Rozmyślała jeszcze
o jego ramionach,
o konwaliach, ogniu,
który wciąż płonął.

Choć świat ogromny
za ciasny dla niej.
Nie mogła odlecieć
z kluczem żurawim.

Została na zimę
nie w śnie, lecz w jawie,
w uczuciowej pustce,
sama jak palec.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Coś o ludziach...

Pogarda za fałsz

"Trzeba się dobrze mieć na baczności,
aby rozpoznać fałszywą monetę przyjaźni."
Honoriusz Balzak

Nie budujące, to co napiszę
dotyczy człowieka, któremu ufano,
takiego, co mienił się przyjacielem,
z wielką atencją był szanowany.

Przez lata ceniono jego zalety,
lojalność, intelekt, dobrosłowie,
jednak kimś innym się okazał,
jak chorągiewka - zmienny człowiek.

Czy coś gorszego spotkać może
niż fałsz w miłości, przyjaźń nieszczera.
to jak nowotwór, co toczy tkankę,
odbiera wiarę w sens istnienia.

Tu beczka soli staje na myśli,
póki jej nie zjesz z daną osobą,
przedwcześnie nie zwij przyjacielem.
ona jest tam, gdzie jej wygodnie.

Oxana

Zajrzyj w moją duszę

To niemożliwe, aż policzki płoną,
tak reagować, to przecież szalone.
Wychwalasz słowami, a ja się rumienię.
za twoją sprawą na policzkach czerwienie.

Zaskoczona jestem tym faktem wielce
skąd u mężczyzny tak ogromne serce.
I słyszę muzykę, która z twojej ciszy,
z wiatrem niesiona potrąca klawisze.

W symfonię się składa i wielka orkiestra
gra w moim sercu, choć noc już nadeszła.
Posłuchaj, jak we mnie bije źródło życia
ciepłymi frazami przez mrok przenika.

I niosę ku tobie rozedrgane takty
prosząc, byś we śnie na mnie popatrzył.
Cóż z tego patrzenia, pewnie mnie zapytasz,
odpowiem, z twarzy można wszystko czytać.

Kto sztukę taką opananował właśnie,
zajrzy w głąb duszy, a tam…wszystko jasne...

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Wigilijny wieczór po polsku

Wieczorem, zmęczony świąteczną gonitwą
zasiadasz do stołu ze swoją rodziną,
świece mrugają, świerk pachnie lasem,
dźwięki kolędy w tle cicho płyną.

Biały opłatek, symbol jedności
boskiej i ludzkiej dzielisz na wszystkich,
życząc rodzinie, najmilszym gościom
co sercom potrzebne, ciepłe i bliskie.

Niezwykły nastrój owego wieczoru
ma urok, którego nic nie zastąpi,
przypomni skąd jesteś i dokąd dążysz
jest pojednaniem, chwilą co łączy.

Mierząc się z życiem w codziennym trudzie
znów każdy własnę podąży drogą,
cieszmy się sobą w magiczną chwilę,
każdą przyjazną i drogą osobą.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Trzeba marzyć

Jak wiele może się zmienić ,
gdy los nam zsyła kogoś takiego,
myślisz, że w życiu nic się nie zdarzy,
a nagle spotykasz nadzwyczajnego.

Nie ma w nim pychy, umie pogwarzyć,
dba, aby radość gościła we mnie,
o małym i wzniosłym pisze wierszem,
niezwykły człowiek , ciepły, uprzejmy.

I jak nie wierzyć, że są tacy ludzie,
którzy szukając własnego ciepła,
sprawiają, że z miejsca się zadurzasz,
bo z nim to choćby nawet do piekła.

Na niebo jednak trzeba poczekać,
nie jest dla wszystkich, tu rozum wkroczył,
lecz można marzyć, by chociaż z bliska
zobaczyć, co mówią przyjazne oczy.