www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Perełki szczęścia

Rozkapały się, nic nie poradzę
toczą się łzy po mojej twarzy
szczerosłone, ze szczęścia ludzkiego
nie z żalu, smutku zwyczajnego.

Kap kap, słyszę ich bezdźwięczną
kulistość, kryształową, wilgotną
potoczystość nie do powstrzymania,
kanaliki łez miłością wezbrane.

Nie ma czystych klejnotów takich
w muszlach perłopławów bogatych
jak te w skarbnicy serca skrywane
na huśtawkach rzęs wykołysane.

in_coqnito

Oxanko, myśli pięknych orędowniczko,
wyrazić potrafisz pięknie to,
co ludzkie, zwyczajne,
a takie niezwyczajne jednocześnie.

Dzięki Ci za te chwile wzruszeń,
przebywania w świecie,
gdzie liczy się mgnienie powiek,
gdzie bicie serca cichutkie.

PS. Śledzę z uwagą Twoje teksty i widzę jak rozkwitasz.
Ta Twoja poezja (nieważne jak ją tam nazwiemy) ma w sobie tyle szlachetnego piękna, tyle osobistego ciepła i cudowną moc, która sprawia, że każdy z nas, czytając ją, staje się choć na chwilę lepszym.
Dobrze, że Jesteś! Jesteś nam potrzebna!

Oxana

Pazerność moja

Jesteś.Tak cieszę się, lecz ciebie za mało.
Sprawdzam obecność w oczach codziennie
i wierzę, że szczerością ją potwierdzała
zieleń spojrzenia, tonę w niej niezmiennie.

Mam ciebie. Jednak mało, choć dużo.
Pragnę posiadać o tysiąckroć więcej,
życie jest trudną i barwną podróżą
przeżyjmy je co dnia pełniej i piękniej.

Mój jesteś. Od lat wiem, że na pewno.
Trwam blisko u boku tyle lat świetlnych
i wciąż nienasycona obecnością wierną
twojej miłości darzącej szczęściem.

figlarkaa

Oxanko, brak słów, żeby nazwać przeżycia, które zawdzięczamy Tobie! DZIĘKUJEMY!!! serce

"/.../Im więcej już zdarzyło się,
tym później mniej zostanie.
Oszukać próbuję czas, już nie chodzę spać,
każdą z chwil przeżyć chcę jeszcze raz.

Im więcej Ciebie, tym mniej,
bardziej to czuję, niż wiem,
naprawdę im więcej Ciebie, tym mniej,
jak to jest możliwe?

Dlaczego, im więcej Ciebie, tym mniej
czy nie wiesz, że ja,
nawet kiedy jesteś tak blisko mnie,
tęsknię już za Tobą"/.../ napisał kiedyś Ryszard Kunce, a pięknie zaśpiewała Natalia Kukulska.

Tekst ten skojarzył mi się z Twoim ostatnim wierszem. Very Happy

Oxana

Za ufna...

( nocne rozmyślanie )

Kiedy pozbędę się ufności
przestanę być tak naiwna
wierząca ludziom z radością
gdy oni potem krzywdzą?

Kiedy stanę się ostrożna,
twarda życiową mądrością
wyrachowana i zimna
w skorupie obojętności?

Kiedy przechytrzę ludzkie życie
będące czasami farsą
aktorów w maskach popisem
grajacych fałszywą kartą ?

Kiedy to wszystko pokonam
siądę spokojna przy kawie
skryta kamienną osłoną
z miękkim sercem na temblaku.

figlarkaa

Wiele razy musi zaboleć, wiele razy człowiek musi się sparzyć, żeby być „bardziej ostrożnym”.
Czy to jest w ogóle osiagalne?

Dobrze, że otaczają nas także Ci, którzy "nie grają fałszywą kartą"!

serce

Oxano... „serce na temblaku”!!! - to prawdziwa perełeczka poetycka! Very Happy

in_coqnito

Oj, Oxanko nie bądź skałą!
W świecie piękna tak jest mało.
Bądźże sobie nierozważna
i naiwna, pełna wiary,
bo bez takich jak Ty, świat stary
będzie wprost nie do zniesienia,
więc się nam, kochana, nie zmieniaj!

A że czasem jest Ci smutno,
a że czasem bardzo boli,
to i tak jesteś wygrana,
więc się nie zmieniaj, kochana!

Oxana

Pozdrawiam

Pozdrawiam
gdziekolwiek jesteś
myślę, żeś nareszcie szczęśliwy
nie, nie płaczę uśmiecham się
smutno, bo miłość bólem bywa.

Pozdrawiam
choć postać jasna w mgle
pamięci tonie, nie spotkam
w niej ciebie tylko cień
jest na moje serce skazany.

Pozdrawiam
miłością dobrą
pielęgnuję drogie wspomnienie
martwię się, by los nie dotknął
nieważne co ze mną się dzieje.

Pozdrawiam
mam prośbę jedną
o zdrowie dbaj masz delikatne
pamiętaj wieczorem przed snem
módl się, by nikt z ciebie nie zakpił.

figlarkaa

Oxana

Pegazy latają dziś nisko

poczekam...

W duszy arsenał pragnień
niecierpliwych emocji, uniesień
biel kartek oczekuje na nie
by wzruszeniami je zarumienić.

Loty pegazów dzisiaj za niskie
deszcz wersów nie spadnie blisko
tylko kopytami krzeszą iskry
ślepia natchnieniem nie błyszczą.

Marzą tylko dumne pegazy
ogonami zamiatając drogę,
lśniące w ich skrzydłach gwiazdy
świecą pani poezji w pokorze.