www.cegielnia.fora.pl

in_coqnito

A ja tym razem, będąc pod wrażeniem pięknego dwugłosu Oxany i Pola posłużę się słowami piosenki Anny Jantar, bo akurat mi się przypomniała
"Tylko mnie poproś do tańca
Ja na nic więcej nie liczę
Od krańca świata do krańca
Od piekła do nieba bram
Tylko mnie poproś do tańca
Jakbyś mnie kochał nad życie
Ja ci z nadziei różańca odpust dam
Tylko mnie poproś do tańca
Dopóki młoda godzina
Pożółknie zegara tarcza
Zanim wybije mój czas
Tylko mnie poproś do tańca
W którym się życie zatrzyma
Ta płyta chociaż już zdarta
Jeszcze gra"

Oxana

Zatańcz...

Za taniec oddam swoje błękity
jesli zatańczysz lekko jak duch
płomienie świecy przymrużą oczy
zdmuchnie je tańca wirujacy ruch.

Niechaj świece nie myślą niemądrze
że taniec to zwykłe zawracanie nóg
to zachwyt dwojga w ramionach drżący
w ulotnej chwili co darował Bóg.

pol

Zatańcz dla mnie
Zatańcz dla mnie w sukni powiewnej
zatańcz dla mnie w sukni kwiecistej
ja w Twe tany za Tobą pobiegnę
w tańcu spojrzę w twe oczy śliczne

Nie na parkiet pobiegnę lecz w łąkę
na kobierzec stokrotek i maków
Nie w orgię lamp lecz w złote słońce
a muzyką nam będzie spiew ptaków

Ciepły wiatr Twą suknią zawieje
jej powiewność się zleje z kwiatami
Taniec zrodzi nam nowe nadzieje
wzmocni przyjaźń utkaną wierszami

Nawet sny nam staną się jawą
i marzenia się ziszczą nam skryte
Pochłonięci taneczną zabawą
trwać będziemy i nigdy nie zniknę.

Oxana

a kiedy porwiesz mnie w taniec na łące...

na kroplach rosy z roślin strącanych
kryształem zadźwięczą pantofelki
włosy ozłocą kaczeńce marzeń
słońce rozperli sukienkę z mgiełki

kiedy taneczny pląs nas osłabi
spleciemy ręce siądziemy w trawie
w stawie pobliskim kumkają żaby
natura skrywa w nim swoje skarby

zsuniemy z nogi zmęczone buty
bosymi stopami pieszcząc trawę
z cudownych wrażeń złożymy bukiet
przy serenadzie orkiestry żabiej

pięknem przyrody zauroczeni
do prozaicznych wrócimy zdarzeń
przyjaźń nie będzie wierszowym cieniem
wspomnienia wypełnią album marzeń

in_coqnito

A ja cichutko, by nie spłoszyć
tych chwil marzeniem roztańczonych
razem z przyrodą zadziwioną
składać Wam będę swe pokłony.

Za chwile wzruszeń,
coście słowami
tak pięknie nam wyczarowali

Oxana

Wolni ?

Cicho szeptałeś wtedy na łąkach,
że ja, że ty, że naszym jest słońce,
Szalało szczęście, egoizm zanikł.
Byliśmy razem teraz znów sami.

Gdzie odleciały szkarłatne ptaki
z rubinów serca, słonecznych szlaków?
Ślepe błękity oczu bliźniaczych
szukają wciąż siebie po omacku.

Dlaczego najpierw trzeba się zranić
burząc bezmyślnie przyjaźni bramy?
Płacimy wciąż rachunek za siebie.
Wolność. Jej ceną samotne niebo.

I znowu światy nasze kalekie
bez duszy podwójnej, rąk pociechy.
Nie wpuści nas już ta sama rzeka.
Żegnaj mój bliski, ale daleki.

basia505

Jesteście cudowni w tym dialogu wierszy.

_____________________________
Wyciągnij dłonie i chwyć marzenia.

Oxana

gwiezdna noc

dotyk falujących włosów
zaostrzył smak
nabrzmiałej nocy
zapach płci
klei się do palców ust słów

odwijasz powoli bandaż wstydu
by obnażonymi myślami
parzyć

na ścianie cienie aktorów
nieziemskiego teatru
kradnąc oddechy
odlatują
na tą samą orbitę

gwiazda
krzyczy

Oxana

krople zadumy

rzeka modląca się
bezustannym szmerem
odbija brzemię chmur
desanty pierwszych kropli
rozpływają się
falistymi kręgami
gubią
ślepe koła dróg
nieliczne tylko
drugiego brzegu
sięgną

nad wodą zaduma stoi
koła wodne goni
plusku ciszy słucha
nie mąci
czeka
zapomniała o sobie
czas powlókł się daleko

została
w człowieku

Oxana

________Linie

Studiuję linie na dłoni,
serca jest długa, stykają się dwie.
Pytam o inne gwiazdy nieznane.
Stop myśli. Linia życia się rwie...
Przeleciał ptak niepokoju
głupia ręka ! Ale kto wie ?
Mogłam się wszak nie narodzić,
niczym więc linia. Żyję !

Nadałeś linie rękom i ciału
I stała się jasność
niebo ogromne moją ostoją.
Zmysły od blasku myśli płoną
w popiele ginie czarna noc.

Nienapisanych słów
przydrożne kamienie
wbite w trójwymiar marzeń
uniosę w dłoniach
wiersz rozpozna

i linie
i ciebie
i mnie.