www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Wirtualny las

Odnajdziesz mnie w pisanych słowach
w muzyce na skrzypeczkach granej
nie zagubię się w twych ramionach
dotyk dla nas nie będzie dany.

Zaczekaj na mnie na styku łącz
gdy doba stara zrodzi nową
na ten sam księżyc spójrzmy stamtąd
marzenia będą romansować.

W dal pofruną myśli serdeczne
barwne ptaki duszy bogatej
gniazdo znajdą w wersach poezji
romantykom śpiewając za to.

W obłokach innych miast zgubieni
na próżno swych szukamy dłoni
niemym świadkiem codziennych rozłąk
księżycowy, srebrzysty promień.

Media wtulone w nocnej czerni
hipnotyzuje metaliczny blask
niby blisko, lecz w oddaleniu
za siódmym niebem wirtualny las.

Oxana

O jedno słowo za daleko

Dlaczego ranimy tych kochanych
erupcją emocji, zła wulkanem,
kamieniami słów rzucając
jaki cel wtedy osiągamy.

Niekontrolowany efekt afektu
bolesnym odłamkiem jest granatu,
o jedno słowo gdy za daleko
giniemy w odbitym jego echu.

Szczytem głupoty jest wet za wet
palenie mostów zaufania,
odbudować się nie da potem
kruchej kładki przebaczenia dla nas.

A gdy się stało, czas na refleksje
przeprośmy łącząc wyjaśnienie
przyczyn popędliwej naszej akcji
zrozumienie matką wybaczenia.

Oxana

z prymrużeniem oka Smile

)

Mona e(Lisa)

Uśmiechać się będę do ciebie
zagadkowo jak Mona Lisa,
wtedy zapragniesz się dowiedzieć
co tajemnicza mina skrywa.

A ja zwyczajnie jak kobieta
uśmiechu stworzyć chcę krainę,
gradowość chmurną z czoła przegnać,
złe moce wszystkie niechaj zginą.

W kącikach ust kusiciel przysiadł
zaleca się, drga uśmieszek.
Poszperał w studni skrytych myśli,
a może trochę by pogrzeszyć?

Odstawmy na bok to co boli
różowy marzy się obłoczek
tam pośmiejemy się we dwoje,
ale najmilszy po tym, potem...

figlarkaa

Och, Oxanko, ależ się rozmarzyłam....

"Różowy obłoczek"... "kusiciel"... Embarassed

Oxana

Sumienie (nie)czyste?

"Sumienie jest zegarem, który chodzi zawsze dobrze.
Tylko my czasem chodzimy źle" - Kastner Erich

Tam, gdzie wiatr plątał warkocze moje
rozkwitał ogród uśmiechów matki,
w szczęśliwych lasach jej oczu jeziora
strzegły dziecka krainy beztroskiej.

Chwiejny most budowałam, by po nim
odjeżdżać w marzeń rwącym zaprzęgu.
Chcę zawrócić, świat piękna dogonić
gdzie żyłam, a już nigdy nie będę.

Jak wszystkie ptaki dorosłą porą
czujnie krążyłam nad nowym gniazdem.
Wspomnienia domu jak magnes ciągną,
ale już bliskich twarzy w nim nie ma.

Czas skradł warkocze i srebro loków
czekających córki z dumnym czołem.
Za rzadko byłam nie myśląc o tym,
że odejść może... przecież kochałam.

Oxana

Żyj, do przodu żyj...

Życie jest jak młyńskie koło - cała sztuka polega na tym,
by zatkać nos, gdy jest się pod wodą
i nie dostać zawrotu głowy, gdy jest się na górze.

Kochasz życie, a ono kopie
w dół wpadasz, jak w lej po bombie
jak w pułapkę, co dla zwierzyny
sprytni myśliwi czasem czynią.

I miotasz się, opadasz z siły
namierzyć chcesz, gdzie błąd tkwił
szukasz powodu, winisz innych
do porażki trudno się przyznać.

Niemoc ta jednak nie trwa długo
wznawiasz próbę jedną za drugą
głowa roi nowe pomysły
znów radzisz sobie ze wszystkim.

Tak na zmianę wzlot i upadek
sukces z porażką idą w parze,
byt realny, odlot w kraj marzeń
zapełnią twoje kalendarze.

Oxana

Brakuje lata na jeziorach...

Chciałabym przywrócić lato
jasną tonacją malować dni,
złoto słońca rozdać za darmo
i kwiat paproci, żeby się śnił.

Brakuje ciepła, krzyku ptaków
promieni całujących twarz,
żagli płóciennych łopotów
tylko trzciny tarmosi wiatr.

W przeciągu, co pędzi brzegiem
ogołocone drzewa szepczą
swoje modły późnojesienne
na nieszporach wczesnych.

Wilgoć się wkręca we włosy
skryte w kapturze od deszczu,
nie stój kobieto nad wodą
marzenia też stąd odeślij.

Nieważne, że fale jeziora
straciły szmaragdu blask,
cudem przyrody zwabiona
wrócę zimą i w wiosny czas.

waldus49

Ale bierze szczupak w jesienne dni.

Oxana

A ja myślałam, że w dzisiejszych czasach tylko ryby nie biorą...

hahahah

Oxana

świetlista

niepewna
z prawie dziecięcą twarzą
łowi wszystkie spojrzenia
światłowodami palców
rozpoznając materię

barwy zamknęła w muzyce
tańczą na skrzydle fortepianu
lecz najczęściej w czerni słyszy
czerwony dźwięk klaksonu

marzy o tym jedynym
chcąc zwabić go w swój świat
rozkochać niepowtarzalnością
rzeźbą linii papilarnych

porusza się
tak samo nocą jak w dzień
każdy krok drogo kosztuje
końcem białej laski
wyczuwa kamienie serc