www.cegielnia.fora.pl

basia505

Niech osłania...........zawsze.

___________________________
Wyciągnij dłonie i chwyc marzenia.

Oxana

Zieloność

Jest jak drzewo,
szumem wielbiące życie,
które zieloną chmurą
wspina się do błękitu.

Brak na nim gniazda,
kołysanek nie śpiewa,
młode odfrunęły,
puste ramiona drzewa.

Podobna do niego,
zieloność w głowie,
choć owoce wydane,
zakwita od nowa.

Oxana

Rozdarte drzewo

po rozwodzie...

A kiedy rodzina
w drzewo wyrasta
z genów i myśli przodków
raduje się,
że zdrowe korzenie,
konary tulące dzieci.
Najpiękniejsze są
młode gałązki
co zakwitają
w sercach dziadków.

I nagle wichura
rodzinna pożoga
to moje, to twoje
wnuki odcięte
od rodzinnego pnia.

Okaleczone drzewo
traci wigor,
pochyla się,
z deszczem nocami płacze,
a młode szczepy
nienawiści uczone
mówią,
nie chcemy
już was zobaczyć.

Oxana

Piach

Pod wydmami
grajdoły z ciepłego piasku
koce, parawany,
myśli jak wolne latawce.

Bałtyk zlizuje
zgubione dawno ślady,
spacery plażą
w głowach dynamit marzeń.

Wciąż nowi ludzie
poławiaczami szczęścia,
bo miłość krąży
od wieków niezmienna.

.......

Dziurawy worek
przeznaczony dla nas,
wysypie się życie
jak nadmorski piach.

zdzisław

PATRZĘ ZAMYŚLONY…

morze brzeg pieści
przypływ odpływ
zda się jednostajnie
ale to złudzenie

ileż w tym ekspresji
aksamitnego dotyku
czułego szeptu
zaborczej pasji

fala wchodzi zwilża
zabiera po cząstce
jest nienasycona
jak miłość …

Aśka

"Rozdarte drzewo" - piękne, prawdziwe słowa wyrażone wierszem.

figlarkaa

Pokłon wieeeelki, nasza Ty mistrzyni nastroju!

Oxana

Dziękuję za miłe słowa radosc

Oxana

Rozlewiska, zakola, ostępy...

"Większą mądrość znajduje się w przyrodzie
aniżeli w książkach".
- Barnard z Clairvaux

Gdzie rzeka wody rozlewa,
oczy zasłania trzcinami,
raj dla dzikiego ptactwa,
wolna ostoja zwierzyny.

Tam człowiek na klęczkach
jak w pradawnej świątyni,
bagna mamroczą pacierze,
wodny ptak psalmy kwili.

W ciszy doznaje olśnienia,
czyści wzruszeniem duszę
z toksyn zbrukanego świata,
tam wraca, tam musi

bywać, patrzeć jak dziecko,
ucząc się harmonii od nowa,
w przeczystych dźwiękach
spowiedź natury i człowiek.

zdzisław

Myślę Oxano, że mogą być to rozlewiska Biebrzy, ale też urokliwy spływ Hańczą czy Krutynią i każdy inny piękny zakątek gdzie byłaś opisując go wierszem. Podzielam zachwyt, często bywam w takich miejscach samotnie i jestem pod ich szczególnym i nie do opisania urokiem kontrastującym z moją "małością". W takich miejscach "spowiedż", marzenia i tęsknota łaczą się w człowieku w jedno i uświadamiamy sobie , że życie i to co nas otacza jest takie tajemnicze a jednocześnie piękne.