www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Oczywista rzeczywistość ?

Czy prawda czyjaś oczywista?
Można słowami zburzyć świat,
gdy dwoje ludzi sobie bliskich
ocenia inaczej, widzi na opak.

Jedno gani, drugie zaprzecza,
czemu, bo inne oczy mają?
Nieufność niszczy, pora odejść
po drodze liśćmi malowanej.

Lecz czy za jakieś tysiąc lat
spotkam ciebie znowu jesienią,
by poczuć zapach palonych traw,
przy ogniu zaklinaczy deszczu.

I wtedy w opuszczonym parku
słodko zapachnieć może miłość
uśpiona w purpurowych drzewach,
która się z liśćmi zagubiła.

cogito13 · Gość

wiosna..... lato..
nigdy razem szans nie mieli..
choć łudzili się..
pośród tłumów..
wśród jesieni..
liści ,które wciąż szelestem są
odpłynęli..
ciągle łudząc się nadzieja
ze za rok...może znów spotkają się
jednak to już będzie inna ona ..
inny on..

zdzisław

Po niej i po nim za tysiąc lat
zaginie wszelki ślad...
Obecna jesień już nie wróci
kiedy los szczęścia się odrzuci.
Rożnica zdań a prawda jedna
powinni dotrzeć do jej sedna

Oxana

Szkic

Patrząc na miłość
nad rzeką czasu przeciera oczy
nic przed i za nią,
gdy jest.

Poznała jak śpiewa zielony wiatr
sprzyjający losowi,
a ona błękitnym bezmiarem,
niepewnością.

Na rozpalonych kartkach
kluczy wierszem,
zostawiając siebie.
Nie umie malować
więc wpatrzona w kontury
wnikna weń
snem z rozwartymi oczami
kreśląc karminowym paznokciem
obraz w sobie.

cogito13 · Gość

Patrząc w miłość..
wzrokiem nieobecnym..
nie przeciera oczu....
słony smak koi...
wiatr
hula...trzaska okiennica..
targa liśćmi..
już jesień..
ona wpatrzona
kolejny liścik..
zwrot bez odpowiedzi...
listonosz już od dawna ja omija..
za ścianą zwykle życie się toczy..
sąsiedzi..
popija gorzka lampkę wina..
zasypia.....
budzi się..jak codzien..
bez nadziei..

Oxana

Skąd takie
smutne myśli?
Nieprawda,
że bez nadziei,
on czule przytula
do ucha szepcze.
Ze snu się wynurzył
kochając wierszem,
w nim przytuleni
idą starym parkiem
w objęciach jesieni.
I zostaną do wiosny,
by znowu
zachwycać się fiołkami.

zdzisław

I wiosną z nową wybuchną siłą
w słowikach słońcu i będzie miło
gdy bukiet fiołków jej podaruje
pan co te słowa dziś komponuje.

cogito13 · Gość

pustka...

..,i tylko został zapach..,
pościel.,która zmięta jest..,
wciąż czekam..,
już nawet sen mi miesza się.,
sam nie wiem..,byłaś.,?
czy może jesteś wciąż.?
już nie pamiętam.,dłoni.,
nie pamiętam smaku ust..,
a kiedyś.,budziłaś mnie..,
pamiętasz,?
śmiech twój echem się niósł.,

Oxana

A może to przewidzenia
i żadnej pościeli nie było
nocą uroiłeś,
bo wyobraźnia pragnienia
w tęskne wizje zmienia.
Nie rozpamiętuj,
marzenia ułudą,
zobacz kto obok ciebie
tam kochaj,
w prawdziwym świecie,
a wiatr
senny zapach
na cztery strony dnia
rozniesie.

cogito13 · Gość

wczoraj....

..jeszcze wczoraj przemykaliśmy chyłkiem pośród ścian.,
ze śmiechem.,który echem niósł się.,
dzisiaj w milczeniu jemy śniadanie.,
wzrok wbijamy w ścianę.,chłód wokół czuć.,
jeszcze wczoraj szczęściem pijani.
braliśmy powietrze wprost z naszych ust.
dzisiaj już brak slow.,zwyczajne nie czekaj.,
ja z kumplami na miasto muszę pójść.,
nic już nie łączy nas.,no może jednak coś.,
wspólny rachunek.,wspólny bank.,
i wspólna złość.,
teraz już chyłkiem pośród ścian się mijamy..
każde patrzy wzrokiem gdzieś w bok.,