www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Dzwony i cisza

W oddali gdzieś dzwony,
a po nich cisza
rozedrgane powietrze
zgubione światło niesie.
Wśród ziemskich czarów
myśli dojrzały
słowem kwitną szalonym
w rozkwieconych duszach.
Dwoje obok siebie,
krew huczy nadzieją
pod suknią jak niebo
bicie setki dzwonów.
W błogosławionej ciszy
narasta pragnienie,
gdy uderzy w dzwon
stopy nie dotkną ziemi.

Oxana

Domowy azyl

" Zima jest piękna , do pewnego stopnia... Celsjusza".

Zima odkryła groźne oblicze
lodem, blokadą, śnieżycą straszy,
mnóstwo kłopotów dla tych co muszą
w codziennej potrzebie, do szkół, pracy.

Ślisko, wichura, słaba widoczność,
pociągi stoją, mróz ścina wszystko,
ludzie do mieszkań czym prędzej śpieszą
pojazdem, pieszo, by dotrzeć tylko.

Na co dzień zwykle nie doceniamy
jak ważne gniazdo, zacisze domowe,
zbawienny azyl niosący spokój,
ciepło kontra problemom zimowym.

A gdy wieczorem pod złotą lampą
wpadasz w błogostan w swoim fotelu
ciepła herbata jest jak eliksir
niczego więcej do szczęścia nie trzeba.

zdzisław

Pięknie poetycznie napisany wiersz bo: "poezja jak schody świątyni, jak codzienny hazard... milczenie nad nami,
tam uczniowie muz karmią duszę swoją..."

zdzisław

"A po dzwonach - cisza, rozedrgane powietrze, zagubione... światło niesie.
Wśród ziemskich czarów dojrzewają słowem szalonym w sercu o stu dzwonach"

Oxana

Zimowe opalizowanie wierszy

Poprzez lód, wichrowe pogody
mkną wiersze jak ptaki wiosenne,
romantyczne jak letnie zachody
czułe, czasem namiętne.

Oczami pieszczę każdy wyraz
nawlekając na wstążkę różową,
jak jesień tkam na ich wersach
kobierce w wzorzyste słowa.

A zimą w bezgwiezdne noce
pośród tajemnej bieli
lśnią opalizującym kryształem
jak przy twoim domu śniegi.

Oxana

Zimowe róże

Prawie bajka o dwóch różach...

Ostry klimat
stworzył
lodową różę,
choć wokół mróz
ona się rodzi,
styczniem
na bladej ziemi
ten zimny kwiat
wykwitł na śniegu.
Dla kogo?
Dlaczego?

Tyczasem druga
w zimowej bieli
szeptem trwa
między tęsknotami
ufna, że wiosną
nadejdzie święto
rozwinie pąki,
by urzec
kochanego.

Póki mróz koi
lodowe ciernie
w zimowym ogrodzie
na pozór sennie.

Oxana

Fałszywa moneta czyli nihil novi

W przyjaźni najważniejszy jest nie punkt zaczepienia,
ale punkt oparcia.

Przygnębienie koczuje w głowie
wtedy potrzebny drugi człowiek
gonisz nawet za jego cieniem
otuchy pragnąc, pocieszenia.

Tak jednak w życiu zwykle bywa
że przyjaźń która z nazwy prawdziwa
bywa w filmach lub na papierze
nie sprawdza się, mówię szczerze.

Ból twój urasta podwójnej miary
bo nie masz komu się wyżalić
a ciężar w chwilach zwątpienia
dźwigasz sam, bez znieczulenia.

Żal zamykasz w ślimaczej skorupie
cichy jak mysz nikomu nie ufasz
nosisz w sobie zawód bolesny
nie mając osoby, która wesprze.

Kiedy egoizm większy niż przyjaźń
dusze na pewno się rozminą
szczęścia należy życzyć temu
co nie dostrzega, jak źle drugiemu.

zdzisław

Ja jednak wbrew temu co pisze Autorka generalnie wierzę
w dobre, uczciwe i szczere intencje drugiego człowieka.

Oxana

Lekcja rytmiki

„Czasem w chorobie więcej się czuje niż przy zdrowiu.
Zdrowie zamula, a w chorobie może taka jasność przyjść,
że widzisz, czego w zdrowiu nigdy nie zobaczysz”.
Wiesław Myśliwski

Nagle przestaje wierzyć w ciało,
w kołaczące się w nim widmo
wiecznie litościwa dusza
ściele sercu białe łóżko.

Zatrzymać klepsydrę
i spać, spać nie myśleć
jak stoicka kolumnada drzew
za murem sztywnym z zimna.
Na kołdrze, nie swojej,
wylegują się ręce
jakieś nieruchawe, zbędne.
W pościeli o dziwnym zapachu
obija się o poduszki,
mdli ją lekotrucizną.
Dzisiaj już wie,
żadna z niej księżniczka,
skoro nie uwierają
nawet ziarna marzeń.

Puk, puk,
Puuuk, puuuk, puuuk
puk puk, puk puk…
Uspokój się, nie szalej
zielony kitel
uprzejmy zawodowo
ślepo wierząc Holterowi
walczy o miarowość.

Łóżko jak klatka
drzwi uchylone do niepokoju,
lecz balony nadziei
niosą ją pachnącą wiosną
w asyście łez,
niechcianych przyjaciółek.

Oxana

TAK - NIE

„Decyzje nigdy nie będą takie trudne
dopóki nie staniemy przed tą najważniejszą - dotyczącą miłości”.
— Arion

Jeden przypadek czasami sprawia,
że zawędrujesz nagle w głąb siebie
co dalej począć doprawdy nie wiesz
i bez nadziei wciąż na rozstajach.

Czy dobry pomysł dążyć za głosem
serca, którego bicie się wzmaga
wiedząc na pewno już nie wypada
zmieniać kurs życia, zrządzenie losu.

In plus in minus za trudne wszystko
ryzyko zawsze adrenaliną,
miej na uwadze, iż lata płyną
nie przechytrzy ich twoja bystrość.

Rozterka myśli istną udręką
Salomon umarł dylematy nie
masz zrezygnować albo żyć pełniej
więc tak
może nie

aż głowa pęka.