www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Słowa jak kwiaty

Dziękuję za frezje
w szklanym wazonie,
świetnie współgrają
z uśmiechem twoim.

Kwiaty i ludzie
stanowią jedność,
zwłaszcza, gdy pragną
sprawić przyjemność.

Długo patrzyłam
na tę fotografię,
szczera, a wiersz
wprost w serce trafia.

Rewanżuję się zatem
w podobnym tonie,
wtedy zobaczysz,
co kwiat mój powie.
[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Ranek wierzy zmysłom

Nie odchodź jeszcze,
choć zawitał poranek,
uczucia zawirują
zanim dzień się stanie.

Popatrz na mnie ciepło,
kolorem oczu sycąc,
wybiegnę spojrzeniem,
by radośnie powitać.

Biciem serc wstrzymana
krótka chwila istnienia,
bezpieczną przystań
w burzę zmysłów zmieni.

Usta karmią ustami,
dłonie całkiem głupieją,
moje włosy dla ciebie
są złocistą pościelą.

Wtulając się w ciała,
w świat głębią czarowany
zatrzymamy dla siebie,
czym się obdarzamy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Pierwszy krok w nowy rok

Nowe dni i nowe sny
zobaczymy, doświadczymy,
brnąć przez życie wciąż uparcie
znów od zimy aż po zimę.

Wiele dni splecionych w wieniec
chwile dobre, ból i smutek,
w środku człowiek jak na kole
goni czas swój, by nie uciekł.

Dziś nadzieja błyszczy w oku,
wiele obaw, niepokoju,
czy na ziemi będzie pokój,
jak zniesiemy, to co boli.

Może znajdzie się, choć trochę,
marzeń koczujących w gwiazdach,
czyjeś dobro, ludzkie ciepło
w przytuleniu cichy azyl.

[link widoczny dla zalogowanych]

zdzisław

Słowa jak kwiaty

Dziękuję za frezje
w szklanym wazonie,
świetnie współgrają
z uśmiechem twoim.

Kwiaty i ludzie
stanowią jedność,
zwłaszcza, gdy pragną
sprawić przyjemność.

Długo patrzyłam
na tę fotografię,
szczera, a wiersz
wprost w serce trafia.

Rewanżuję się zatem
w podobnym tonie,
wtedy zobaczysz,
co kwiat mój powie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

A cóz to za noworoczna niespodzianka.
Mój własny wiersz wpisany przez Zdzisława?

Chyba tylko po to, żeby też podarować mnie frezje. Laughing

zdzisław

Jest dokładnie tak jak napisałaś. Właśnie po to (lubię konkurencję) - aby też podarować Ci frezje. Laughing

Oxana

Pączkowanie

Tradycja to stara,
znana w dawnym Rzymie
podczas hucznych zabaw,
na pożegnanie z zimą.

Zjadano frykasy,
najtłustsze mięsiwo
i pączki - o zgrozo,
nadziane słoniną.

Polacy też drzewiej ,
w czwartek zwany tłustym,
pałaszowali pączki
podczas mięsopustu.

Czy ja jestem gorsza?
O nie mości państwo!
Rozczyn pięknie wyrósł,
w dłoniach ciasto tańczy.

Wkładam słodkie wiśnie
w białe miękkie kule,
na brąz się zarumienią
smażone w fryturze.

Już pachnie w kuchni,
jeszcze lukrem ochrzczę,
wszystkich dziś z radością
pączkami ugoszczę.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

wilgotny zapach ziół

wczoraj
odwiedziłam jezioro
wielkie
na brzegu faliste
dalej popękany lód
słabo jeszcze
bije wodne tętno

wysuwam rękę
szukając oparcia w zieleni
ale ona wciąż
w czasie przyszłym
tylko wyobrażam sobie
szmer liści

czas zaraz odbierze
to czego doświadczam
i zginie
wraz z obłokiem
pylącej leszczyny

w oddali
odważny bóbr
o czasie nie myśli
piłuje drzewo
na letni dom
dla swojej rodziny

wokół unosi się
trochę stęchły
wilgotny zapach
zeszłorocznych ziół

Oxana

Wiosna i ty

"Ty, co uwodzisz śmiertelnych
dziecko Afrodyty,
uwolnij mnie od udręki
miłości nieuciszonej"
Safona - Eros

Od twojego dobra
co dnia jestem lepsza,
od płomienia twojego
płonę.
Co teraz pocznę,
żyć bez ciebie nie chcę,
znalazłam azyl
w twoich ramionach

Kradzione to szczęście,
które się spóźniło,
nie ma przyszłości
musi przyjść koniec,
lecz to niezwykłe
co się zdarzyło
dwojgu,
pod wiosny osłoną.

Oxana

Błogość

Znowu koisz mnie spojrzeniem
kryjąc dłonią moją dłoń,
nadzwyczajne to wrażenie
czując ciepło dobrych rąk.

A gdy mówisz, pilnie słucham,
wiele masz do przekazania,
głos łagodny, iskry w oczach
ta rozmowa mnie rozbraja.

Umiesz wszystko wytłumaczyć,
nawet smutek, to co boli,
gdy nie może być inaczej
wiesz jak godzić różne role.

Tyle mam do zawdzięczenia,
spokój duszy, radość wielką,
a dojrzałe twe uczucie
chroni przed martwicą serca.