www.cegielnia.fora.pl

zdzisław

SREBRNE ŁYŻECZKI
na białej serwetce
śpią srebrne łyżeczki
obok na stoliku
dwa puste kubeczki

srebro z porcelaną
płyn uszlachetniały
po wypiciu ziółek
z żalem się rozstały

zaś ich użytkownicy
miłosną grę podjęli
i w pozycji łyżeczek
szczęśliwi zasnęli

zdzisław

JESIEŃ NA KEI...
Suwalszczyzna tkwi w jesiennej ciszy
spadły liście co drzewa zdobiły
moich kroków tam już nikt nie słyszy
przebrzmiały a może się śniły

wiatr szeleści po sitowiach wściekły
szuka żagli które gonił od wiosny
mgły toń wody w całun przyoblekły
z kafejek zniknął gwar radosny

tylko kot wciąż czeka na przystani
zamyślony tonąc w beznadziei
w oczach resztki smutnawej zieleni
jego pani - odpłynęła z kei

Oxana

Okazuje się, że nawet jesienią zdarzają się wierne koty. Smile

Sympatyczny wiersz, przyjemnie się czyta.

zdzisław

NA ŁAWCE ŻYCIA
obok zawsze jest miejsce
jeśli zechcesz usiądziesz
jakiś znak dasz naprędce
lub uspokoisz serce

w mojej głowie ułożysz
myśli co się rozpierzchły
nić nadziei wysnujesz
kołowrotkiem zakręcisz

wiem że ze starej przędzy
nie wiele da się utkać
nie powstanie gobelin
tylko bezbarwna makatka

Oxana

Refleksyjny, śliczny wiersz, z typowo listopadowym akcentem. Zmusza do zastanowienia się na życiem. Nie zgadzam się z jednym, ze "starej przędzy " można utkać nawet artystyczną makatkę.

zdzisław

MĄDRZE - NIEMĄDRZE
czy miłość bywa mądra
zadajesz sobie pytanie…
przecież wszystko przewraca
w głowie nam zakochanie

lecz patrząc z drugiej strony
bez tego „zakręcenia”
zimnym staje się romans
gdy zbraknie serca drżenia

tak źle i tak niedobrze
powiadają sceptycy
a miłość święci tryumfy
i na rozum - nie liczy

zdzisław

ZACHŁANNA I ROZTROPNA
dwie panie rozmowę toczą
o mężczyzn stosunek się droczą
czy cenić ich za to co czynią
i wielbić kiedy inne winią

Rosiczka
wiesz oni są jak motyle
na kwiatku posiedzą chwilę
o nektar taki cię prosi
gdy dasz to się wynosi

zwabić takiego po cichu
w trawiennym zamknąć kielichu
już kiedyś mi się zdarzyło
motyla śmiercią skończyło

Stokrotka
nie bądź żarłoczną modliszką
zapatrzoną w ogonek pliszką
zważ gdy nie będzie motyli
to kto nas namiętnie zapyli

zostanie in vitro metoda
czy ci rozkoszy nie szkoda
wszak motyl gdy jeden odleci
to inny wpadnie do sieci

cegla

W imieniu mojej przyjaciółki Cecylii, która od niedawna zapoznaje się z naszym forum pragnę przekazać wyrazy zachwytu nad tekstami Twoimi Zdzisławie, myślę, że Cecylia niedługo sama do Ciebie napisze,pozdrawiam!

zdzisław

KOŚNA ŁĄKA
jesteś jak ta łąka jeszcze nie skoszona
nie dotknięta kosą przez to nie spełniona
wszystko w tobie kipi nieustannie zmienia
wiesz żeś już gotowa na proces koszenia

twe dojrzałe łono na kosiarza czeka
on do dzieła gotów żęcia nie odwleka
wie że trawę mokrą lepiej bierze kosa
zaczyna od razu gdy zjawi się rosa

zdzisław

JESIENNE MYŚLI MOJE
moje myśli babim latem splątane
biegają rankami bose
tam gdzie pola pługami zorane
piją srebrzystą rosę

łąki mleczny pokarm oddawszy
teraz spowite mgłami
służą ptakom za lądowiska
rozmawiają z kretami

chociaż słońce jeszcze ciepłem dotyka
wesołą nutką gdzieś kwiat zamigoce
to już jesień coraz bardziej przenika
w moje życie wydłużając noce

no a w górze kłębią się chmury
mokre łapy wtapiając w ziemię
tylko las wciąż pełen purpury
w zamyśleniu moknąc drzemie