www.cegielnia.fora.pl

zdzisław

[link widoczny dla zalogowanych]

EPIZOD Z KELNERKĄ
groteska
Zapytała czy chcę drinka,
a jej roześmiana minka
powiedziała, że być może
i coś więcej – dobry Boże.

Pomóż, modlę się do Ciebie,
będę w przysłowiowym niebie,
ale aby tak się stało -
muszę dotykać jej ciało.

A tu na przeszkodzie stoi
fakt, że się bardzo męża boi,
żadne miejsce - ani pora,
ona wszędzie ma „cykora”.

To spokoju mi nie daje,
gdy pomyślę to mi staje,
w oczach obraz tej kobiety,
lecz niemożność też - niestety.

zdzisław

[link widoczny dla zalogowanych]

RADA W RADĘ
humoreska satyryczna
Martwił się facet
o swą prostatę,
gdy sześćdziesiątka
weszła na kark.

Co teraz z seksem,
stanie - nie stanie,
wkurza go częste,
nocne siusianie.

W głowie się piętrzą
trudne pytania,
psychika bliska,
jest załamania.

Cholera - czyżbym
już był tak stary,
że wobec kobiet
padły zamiary?

To jest chroniczny
stan aberracji,
wszelkie obawy
nie mają racji.

Kapitulację
za wcześnie składać,
ja swoim ciałem
potrafię władać.

Ta sześćdziesiątka
mnie nie przytłoczy,
dopóki serce
krew wartko tłoczy.

Problem prostaty
jest oddalony,
za spódniczkami
znowu wzrok goni.

zdzisław

[link widoczny dla zalogowanych]

SIEKIEREZADA
Są piękne:
kobieta w tańcu,
koń w galopie,
jacht pod żaglami.
Wyprężona pod grotem
spięta ostrogą bomu,
szła w tany z wiatrem.

Pagaj smucił się
z bezczynności,
na wantach gwizdało.

Otwierała dziobem
a kończyła spienionym
kilwaterem swoje istnienie.

Lewo na burt, prawo na burt,
kolejny hals rzucał ją -
w nowe taneczne figury.

Łopot białego żagla
i plusk fali pieścił,
gdy już uspokojona,
wracała do przystani.

zdzisław

ROZKOCHAJMY SIĘ W SOBIE JESIENIĄ
Nie bój się tej miłości,
nie mów by poszła sobie,
otul kobiecym ciepłem,
rozpal jak ognia płomień.

Roziskrz oczy jej blaskiem,
buzię nakryj uśmiechem,
rozkołysz w swoich biodrach,
nie trwóż się - grzechem.

Bo w jesiennych kolorach
miłości też do twarzy,
nie wybiera pór roku,
jest - kiedy się zdarzy.

Gdy zamieszka w twym sercu,
włącz ją w życia codzienność,
a mnie pocałunkami,
pozwól spędzać niepewność. .

zjawa

Rozwiń swoje piękne skrzydła
Zostawmy wszystko w tyle
I odlećmy razem daleko
Niczym dwa kolorowe motyle

Unieś mnie w swoich ramionach
Niech wiatr nam złączy dłonie
Obdaruj pocałunkami me usta
Obdaruj szyję, policzki i skronie

Ja ci podaruję me serce
Każde męki dla ciebie wytrzymam
Tylko zabierz mnie tam ze sobą
Tylko przy tobie będę szczęśliwa

Nie będzie tam innych ludzi
Będziemy tylko my dwoje
Odurzeni morza zapachem
Przesiąknięci stoickim spokojem

Będę zawsze zakochana w tobie
Przez wszystkie nasze wspólne dni
A gdy ty zamkniesz oczy
I ja nie zobaczę nic

Będzie nas budzić bladozłote słońce
A do snu ukołysze srebrzysty księżyc
Będziemy wierzyć w miłość
Którą można wszystko przezwyciężyć

/ znalezione w necie /

tessa

Brawo Zdzisławie, świetnie to ująłeś. brawo

zdzisław

POCAŁUNKI
O jesiennych powiadają,
że chłodniejsze,
mniej namiętne,
ale za to rozsądniejsze.

Te wiosenne pożądaniem
wprost dyszały,
testosteron w żyłach
kipiał - rozszalały

Latem, gdy dojrzały
wszystkie zioła,
całowanie zapach
mięty w nas wywoła.

A zimowe mają
posmak konfitury,
są przedsionkiem
do miłosnej uwertury.

Każda pora roku
nam odsłania,
inne możliwości
całowania.

zjawa

zdzisław

JESIENNY DESZCZ
Nadszedł już jego czas
wypłakać się musi,
a ziemia jak kobieta
do wnętrza swego kusi.

Pytanie czemu płacze,
gdy powinien się cieszyć,
on wie, że jest jesienny
i nic nie może wskrzeszyć.

Choć zrosi ją obficie,
nasączy życiodajnie,
to już nic nie wyrośnie,
bezpłodny jest totalnie

Oxana

Wspaniały, z głęboką myślą wiersz.