www.cegielnia.fora.pl

figlarkaa

Ty, życie, jak na złość,
tak czasem dajesz w kość
i ością w gardle stoisz,
lecz serce woła:
- Dość!
Nadziejo, w nas mość,
jak balsam smutek koisz!

***
Oxanko, ach jak Ty potrafisz... serce

"Jeśli jest noc, musi być dzień, jeśli łza – uśmiech."
/ ks. Jan Twardowski/

Oxana

Wybranka losu?

"Ludzie pozostają samotni, ponieważ budują raczej ściany, a nie mosty".
- John Newton

Należała do tak zwanych wybranek losu
zawsze podziwiana, moc talentów, splendorów
osiągnęła kariery wymarzone szczyty
sukcesami jednak nie dzieliła się z nikim.

W salonach brylowała pięknością lodową
w półuśmiechu ironicznym ginęły słowa
choć mądra, lecz wyniosła ponad wszystkich ludzi
z cynizmem ich traktowała pozbawiając złudzeń.

Proszona na odczyt, naukowe dysputy
intelektem błyszczała,wszak była niegłupia.
Powracała do domu ukontentowana,
że jest pierwsza, najlepsza pośród grona sławnych.

Nagle, wieczoru pewnego dotarło do niej
jak bardzo jest samotna, chociaż doceniona
nikomu niepotrzebna, przyjaźń też abstrakcją,
bez miłości zaledwie kobiety atrapą.

zamyślona figlarkaa · Gość

Tak! Świetna przestroga...

"Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragną
i męką dla tych, co są do niej zmuszeni".

/Władysław Tatarkiewicz/

Oxana

Zwątpienie

Cicho, niepostrzeżenie, cieniem
zalęgło się w duszy zwątpienie.
Raz jeszcze nieśmiało spytało,
czy wierzę w przyjaźni stałość.

Wierzyłam, w tym szczerość jest
lubić ludzi wszak nie grzech.
Mierzę swoją, uczciwą miarą,
ile z twoich zapewnień zostało?

Dużo, mało, odrobina, kawałek?
Mam cieszyć się, bo darowany?
Gdy zwątpienie przyjaźń przeważy
bez fosy ufności okopię zamek.

Ślimak niewiary powoli
skryje się w zaskorupiałym domu
i nawet nie wystawi rogów,
gdy pies nieufności na progu.

Aśka

Piękny wiersz o samotności Oxany, a jeszcze piękniejszy cytat Tatarkiewicza (figlarka)!! Macie racje obie, w tym co napisałyście / skomentowałyście.

Gość

"Przyjaźń jest najdelikatniejszym kwiatem, który rozwija się z wzajemnych kontaktów międzyludzkich.
Jeżeli nie dbamy o niego cierpliwie i niestrudzenie, więdnie i usycha, zanim otworzy wszystkie swoje pączki"./Zenta Maurina Raudive/

"Trzeba wielu lat by znaleźć przyjaciela, wystarczy chwila, by go stracić". /Stanisław Jerzy Lec/

Oxana

Nie wolno ?

Nie mogę
zdradzić szyfru
do zakazanych snów.
Pozorami zasłaniam oczy
ledwie kryję gorącą łzę.
Nabrzmiała jak myśl o nim
przesącza się,
toczy serce,
chcę...

Nie wolno
nie mogę
nie!

A jutro ?

Oxana

szkic do obrazu

śpieszył się...

nagle
zdumienie uniosło brwi
gdy senną jeszcze uliczką
płynęła łodziami hałaśliwych szpilek
pod płomiennorudym żaglem kędziorów

niesamowite
jak idealnie
szarość poranka komponowała się
z tycjanowską feerią
ognistej odmiany miedzi

uchylił kapelusz
łowiąc na rondo jej uśmieszek
i spojrzenie w tonacji
listopadowej tajemnicy

tego potrzebował...

Oxana

Noc

lubię stanąć nocą przy oknie i patrzeć na uśpione miasto,
czasem we dwoje...

za oknem miasta bezdech
granat nocy i biel ciszy
pikami kościelnych wież
niebo boleśnie przebite

głuchy dzwon dawno zasnął
o brylantach marzy za śniegu
co iskrzą u stóp latarni
które zazdrośnie ich strzegą

na palcach jak czarny kot
za plecami cicho stajesz
rozwiewa włosy oddech
pieszczotę na karku kładąc

w pół objęta mocno
mięknę w palcach, zapadam
w czułego dotyku grotę
gdzie noc z miłością rozmawia

Oxana

droga

droga pełna szklistych kałuż
w grudach błota kikuty badyli
zaschnięte łopiany rozsiadły się na niej
jak stare kobiety
na progach

biegnie skrajem bagna
za martwy las
mówią że tam
stara szeptucha rzuca uroki
ma ponoć kształconego syna
lecz nie przyjeżdża
żal na taką drogę
samochodu

zgarbiona postać
z trudem dźwiga chrust
idzie zima czy da Bóg przetrzymać
kota głaszcze
uśmiecha się w myślach łagodnie
do syneczka

on taki dobry...

To też wiersz o miłości...a może o sumieniu ?