www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Dziękuję, bardzo dziękuję figlarko.
Jak dobrze , że ktoś czuje podobnie.

Oxana

Krzyk

Mój dom nad jeziorem,
lecz jak mewa powracam,
gdzie niebo wnika w słoną wodę,
pod nogami muszle,
wschody i zachody
w bursztynowym miodzie.

Zalotne podmuchy
baraszkują na plecach,
skręcają loki, tarmoszą grzywkę.
Czuję jakbyś szedł brzegiem
udając, że ciepła woda
choć stopy zesztywniały z zimna
jak wtedy
w chłodny poranek lipca.

Tęsknota łopocze na wietrze
jak szkwał przemknęły oczy
w pamięci tamten list
wybacz, muszę, proszę...

Zatopiłam tamtą tajemnicę,
lecz połowa mnie dotąd na plaży,
gdzie wśród wydm
krążysz jak błędny ognik.

Czy słyszysz jak mewa krzyczy,
kiedy dotykam w piersi bliznę?

Oxana

Dzieci duszy

"Poezja jest jak woda w głębi ziemi.
Poeta zaś jak różdżkarz, co ją znajdzie i sprawi,
że wytryśnie nawet w suchym miejscu" - Alberto Moravia

W królestwie ciszy
wzrok rozszyfrowuje
milczący kod słów.
Pozornie nieme,
cieżarne emocjami,
rodzą się w głębi jestestwa
dzieci duszy.

Jak w naturze
wadliwe giną,
ulubione żyją w nas.
Czasem
jak meteor
błyskiem chwili
zaistnieją dla innych.

zdzisław

czytając wiersze…

piszesz tak ciepło i czule
muza ledwie strun trąca
a delikatność wyrażeń
z liryką w tańcu pląsa

ze słów potrafisz ułożyć
miłości misterne wzory
w bukietach namiętności
odkrywasz tęczy kolory

pobudzasz mą wyobraźnię
i wzmagasz serca bicie
czytając twoje wiersze
wiem co jest warte życie

Oxana

Tylko wiatr

Wiatr, bezdomny włóczęga
tarza się w trawie,
zmoknięta przezroczystość
stuka w okna.
Za nocną ścianą
marzenia zgasły jak lampka,
w kącie niezagojone emocje
pod niewidzialnym bandażem.

Z roztęczonej nadziei
spłynęły słowa jak pyłki z motyli
duma rozkazuje wyrzuć go z pamięci,
a serce...

zdzisław

To niewątpliwie dylemat, ale ja bym posłuchał serca.

Oxana

Jest taki wiatr

Wszędzie,
nawet w piekle niemożności
toczy się życie,
a niebo co noc rodzi
owoce nadziei.

Nie zakaże się ciałom,
splecionym jak pędy bluszczu,
kreślić znaki Erosa
na pergaminie skóry,
tonąć u brzegu ust.

Jest Ktoś, kto rozpina dach
nad rozbitkami serc,
i przysyła wiatr,
tulacy ich do siebie.

figlarkaa :) · Gość

Ech, pytania retoryczne,
ale jakże romantyczne...! milosc 1

Oxana

Miłość

Zimą
rozkwitła na śniegu,
wiosną zaglądała
w oczy fiołkom,
strojna różanymi barwami
tańczyła latem w obłokach.

Aniołowie, dlaczego
nie chronicie
przed szaloną miłością,
nieświadomie wiodąc
do bram piekła
na zatratę serca.