www.cegielnia.fora.pl

Oxana

U wrót jesieni

Ta jesień wróży odmianę,
swoim czarem wlewa otuchę.
Jak zawsze pociąga nieznane,
myśli jak łabędzi puszek.

Fantazja tańczy z liśćmi,,
kwaśne jabłka stały się słodkie,
babie lato na dobre gości ,
tylko to jest teraz istotne.

Błękit królewski na niebie,
jeśli chmury, to jakże pięknie.
Jesień jak dojrzała kobieta,
w rudej tonacji ponętna.

Jarzębina w czerwonych koralach,
ognistą barwą ogrzewa.
Dobry Boże, dziękuję
znów moje serce śpiewa.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Uważaj na błogostan

Na takie myśli nigdy nie jest za wcześnie...

Dostałeś w prezencie świat.
Korzystaj, strzeż go
dopóki twój czas.
Żyj pełnią, jak najpiękniej,
bo z każdą chwilą
życia jest mniej.

Nigdy nie wiesz,
kiedy ból spadnie jak pięść,
zadławi oddech, zmieni los.
I nie zdążysz powiedzieć,
jak bardzo bliski
był ten ktoś.

Uważaj na samozachwyt,
błogostan bywa upadkiem.
Niszczy w nas to,
co twórcze.
Twój trwały ślad,
zostawiony innym
w spadku.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Uśmiercanie

To smutne wielce,
ale prawdziwe,
można umrzeć dla kogoś
będąc pośród żywych.

Czasem szczere oddanie
obojętność spłodzi,
ślepą i zimną, co wciąż
za przygodą goni.

Za czym ludzie pędzą,
w wiecznym niedosycie,
zabijając bezmyślnie
najwyższą wartość w życiu.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Czarny las

Kiedy myśli pędzą w czarny las
jak koń z zawiązanymi oczami,
to nie do marzeń taki czas,
one zostają poza nami.

Wtedy owijasz się szarym kocem,
w niewidoczny dla innych byt,
w burej tonacji długie noce,
i beznadziei głuchy krzyk.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

śpij

patrzę na ciebie
masz zamknięte powieki
w kącikach ust
nieświadomy uśmiech

ryzykuję
dotykając rzęsami
że spłoszę mgnienie
gdy igra czułość

miast pocałunku
oddechem owionę
twarz białą
w oprawie księżyca

nie zapamiętasz
lecz będą spełnione
sny w których
mnie teraz przezywasz

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Przedświąteczna wizyta?

Ten grudniowy dzień
spędzała w mieszkaniu
swojej zmarłej matki.
Dom dotrzymywał jej towarzystwa
jak za czasów dzieciństwa.
Z każdego kąta
wybiegały na spotkanie wspomnienia.

Otworzyła okno.
Śnieg pokrywał odległe wzgórza.
Szary gołąb usiadł na końcu muru
otaczającego ogród,
zerkając w milczeniu na nią.

Nagle rozłożył skrzydła
i uniósł się w górę.
Słońce prześwietliło pióra
zmieniając go
w niezwykłego, różowego ptaka.
Długo obserwowała jego lot,
póki nie zginął w chmurach.

Dziwnie spokojna,
zaparzyła kawę
w ulubionej filiżance matki.
Niedługo święta,
tak pusto,
smutno
bez Niej…

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Babcią być, kobietą być

Dziś współczesna białogłowa
"babciowanie" skrzętnie chowa,
kryjąc zmarszczki i roczniki
wciąż zabiegi, kosmetyki.

Ale cieszy się od rana,
kiedy z byzią roześmianą
śliczne dzieci - wnuki, wnusie
niosą w darze barwny bukiet.

Nie wystarczy pseudo młodość,
trzeba w zgodzie żyć z przyrodą.
Po owocach - znów być kwiatem
dla tych nieco starszych panów. Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana · Wysłany: Czw 10:42, 15 Mar 2012 Temat postu:

Nowa wiosenność

Najsłodsze są chwile, które jeszcze nie przyszły,
moment zwiastowania miłosnych podróży,
kiedy marzenia nie przeszły w rzeczywistość,
ten dreszcz, który się już nigdy nie powtórzy

Jeśli nie kochasz jesteś zimnym głazem,
ale miłując możesz spłonąć na popiół.
Komu nie dane, nie wejdzie w różaną bramę,
nie pozna woni najwspanialszych pokus.

A wiosną, krzew uczuć znowu się zieleni,
słodsze spojrzenia i oddechy z miętą,
zapał we krwi wciąż niezmiennie młody,
czując to – słowo „kocham” pamiętaj.

Ludzkie pragnienia jak szalone wichry,
niewidzialne, kłębiące się w jednym niebie,
bezustannie przenikają siebie wzajemnie,
a instynkt znaczy im drogą bezwiedną.

Wystarczy półuśmiech, odłamek wyrazu,
a już jedno i drugie bardzo się stara
stworzyć idealnie współbrzmiącą harmonię,
w rozigranych zmysłami kolorach ekstazy.

Oxana

eureka

jesteśmy
jak dwa brzegi rzeki
które się nie zejdą
szalona dzieli je woda

choć co dnia strojny
w promienie słoneczne
szukasz w niej rybki w złocie
by spełniać marzenia

ale rzeka jakby szersza
i bosymi stopami
nie dotknę piasku
na twoim brzegu

to tylko żart
przecież stoimy
na tym samym brzegu
życiowej rzeki

Oxana

w milczeniu

nic nie mów
ja wiem
ty też się boisz
nagości słów
trwam
za rękę trzyma mnie
twój uśmiech

popłyńmy
na wyspę spokoju
gdzie zieleń w orszaku
tam dla nas
zbiorę
najpiękniejsze słowa
na bukiet

a kiedy
dłoń zanurzę
w twoje włosy
przytknę czoło do czoła
będę się modlić o odwagę
żebyśmy
nie bali się jutra

mamy tyle czasu
aby się nie spóźnić
i dosyć
by tam zostać
zbierając okruchy dnia
kąpać stopy w rosie
i w ciszy
ogrzewać się sobą