www.cegielnia.fora.pl

Żelawa

Wiotka kibić w zachwycie...

"Łaziłaś" po świecie... nie znalazłaś niczego
- czułaś - "tu musi być coś dobrze ukrytego".
Znalazłaś sposób... podróż w łodzi ozdobnej
- i od tej pory ożywczy zdrój w kibici drobnej..!

Nefriti

Chciałam znaleźć ukrytego
Mężczyznę mojego
Lecz ukrył się w ciemnym
Niebie gwiezdnym, podstępnym
Stamtąd patrząc na łódź ozdobną
I mnie w łodzi - dziewkę drobną

Nefriti

Chodziłam po lesie, liście zbierałam.
Pierwsze chłody jesieni odczuwałam.

Liście żółte i liście czerwone.
Wszystkie w ciepłych kolorach scalone.
W wietrze jesiennym tańcowały,
W ciepłych promieniach słońca błyszczały.

Zerknęłam na horyzont; to dzień się skraca,
To noc coraz szybciej po dniu wraca.

A Jesień piękny dywan układa,
Z pięknych kolorów go plecie, składa.
A ja - ciepłolubna pyskata małolata
JUŻ się nie mogę doczekać Wiosny, Lata.

cogito13 · Gość

W złotych kolorach liści..
jesieni...
w szeleście..,który pod stopami czuje
lato.. twój taniec ostatni..
akord..przeraźliwie wdziera się w dusze..
i babie lato..
srebrzysta nic ..
niczym kokarda wpleciona w twoje włosy..
mijam powoli...
laki..wrzosy....
kapliczkę,która teraz już pusta jest..
zielenią dawniej okryta...
wiatr już chłoszcze ja...deszcz...
wiesz....
kolejna pora roku nam umyka....

Żelawa

(Pierwszy jesienny...) Spacer Nefriti...

Liście czerwone i liście żółte Nefriti w lesie zbierała
- poddała się "lubiąca ciepło" promieniom ostatnim;
Wiatr gra do tańca, liście wirują, a Nefriti w "matni"
- złota jesień, a ją ciągnie do wiosny i lata... drżała!

Już nazbierała żółto-czerwony bukiet do wysuszenia
- zatrzymała się na chwilę: Teraz nacieszę swe oczy!
Rozpuściła włosy(patrz avatar), już nie ma warkoczy
- zerknęła na horyzont, lato znika... doznała wzruszenia..!

Bo to było szczególne lato w jej młodym życiu i wieku
- napisała wiele wierszy, coś namalowała i narysowała?
O miłości jej marzenia i pragnienia - ich nie zapomniała
- "dzień się skraca" - czas do domu... a twarz pełna wypieków..!

Smile

Nefriti

W babie lato zaplątana,
W myśli dziwne zamotana,
Patrze na jasne promienie
I na coraz dłuższe cienie.

Od Cogito piękna kokarda,
Tych promieni na pewno warta.
Lecz Żelawa, psotnik taki
Zdjął kokardę. Patrzcie jaki!

Powiewają długie włosy,
Ponad krzewy, ponad wrzosy.
Tak się strasznie zamyśliłam
I do domu nie wróciłam.

cogito13 · Gość

W babie lato zaplatana....
liści garść w dłoniach masz...
chochlik wiatr rozwiewa włosy ci..
najwyraźniej sobie kpi..
lato już skończyło się..
więc bezkarnym się czuje ..
przyjdą deszcze..słotne dni...
a on z nimi za pan brat..
tylko trochę drażni go twój śpiew..
trochę jest mu zal..
ze nie śpiewa..tylko dmie...
złości się więc biedaczyna..
zmiata liście z drzew
tylko chwilkę się zatrzymał
i już w komin dmie...
świerszcz z politowaniem patrzy
a to łotrzyk...on i deszcz są siebie warci..
Nef... uśmiecha się figlarnie-
świerszczu zagraj..
zagraj dla mnie..

Nefriti

Jak figlarna panienka
Wyglądam z okienka
I jak na psotnice przystało,
Wciąż było mi mało.
Liści w dłonie wzięłam
Przez okno w dół sypnęłam
I patrzyłam oczarowana,
Jak jesiennych liści ściana
Wiatrem chłodnym poniesiona
W deszcz została przyłączona.
Wiatry mniejsze to porwały,
Znowu w liście rozerwały.
W dywan wszystko ułożyły
W jasnym słońcu pięknie lśniły.

Nefriti

Leżałam wśród trawy,
Gdy żuczek ciekawy
Usiadł na kwiatku,
Na ślicznym bławatku
I rzekł: "Hej Nefri mała!
Obyś się nie bała".
I zmienił się w świerszczyka
I po włosach mych fika.
Po czym gdzieś znad ucha
Skoczył aż do brzucha.

Zaczął cicho nucić i z lekkością grać.
Pomyślałam wtedy, po co mam się bać?
Więc zamknęłam oczy i długo słuchałam,
Kiedy skończył swe czary jeszcze dość nie miałam.
On szepną cichutko: "Jeszcze tutaj wrócę.
A za Twego całusa, wszystko ci zanucę"
Uśmiechnęłam się leciutko i mu obiecałam,
Bo melodii tej pragnęłam i go ujrzeć chciałam.

Nefriti

Deszcz się w nocy rozpadał,
Cichutko szemrał, gadał,
A ja obudzona, nie spałam.
Jego koncertu słuchałam.
Kropelki w szybę stukały,
Jak w bębny mu podgrywały.
Słyszę - i drzewa szumią.
Śpiewają z deszczem jak umią.
Słyszę, jak potok nieduży
Spływa do większej kałuży.
Jak wicher w akompaniamencie
Pomaga w tym nocnym koncercie.
I cicho, i ciszej, przestaje padać.
Już deszcz nie szemrze, przestaje gadać.
Kołdrą się więc owinęłam
I po chwili znów usnęłam.